Het grote nieuws… Op 15 februari 2016 gaan wij trouwen! Én… Op 8 juli 2016 verwachten wij ons eerste kindje!!!
Dat is nogal een schok he? Voor ons is dat ook het geval. Indien je het gemist hebt, wij hadden nooit gedacht dat wij zelf op de natuurlijke manier kinderen konden krijgen. Niet omdat wij onvruchtbaar zijn maar omdat Stephanie er voor gewaarschuwd was dat haar lichaam het mogelijk niet aan kon, waarom niet? Dat lees je hier.
De eerste week van november moest het weer het “maandelijkse feestje” worden en dit gebeurde maar niet.. Ik kreeg last van mijn borsten en werd misselijk, maar toch kwam de eerste test negatief terug. Wat een opluchting dacht ik nog, het zal wel een griepje zijn.
Een week later toch nog maar opnieuw een test gedaan en het 2e streepje werd al binnen een paar seconden zichtbaar..
Esli was pluis uitlaten en toen hij binnenkwam was ik aangeslagen, het enige wat ik nog kon doen was huilend in een kleermakerszit op bed zitten en naar de badkamer wijzen. Ik hoor nog hoe Esli de verpakking erbij pakte om te kijken wat de 2 streepjes inhielden. Daarna kwam hij naar me toe en zei niks, hield me alleen maar stevig vast. Voor ons was de wereld net ingestort en de ergste dingen schoten door ons hoofd. “Wat als we het kindje weg moeten laten halen?”. In paniek hebben we mijn moeder opgebeld en besloten om de volgende ochtend alle artsen in te schakelen.
Zo gezegd, zo gedaan.. De arts heeft gelijk alle medicijnen doorgekeken en uitgezocht welke medicijnen ik wel en niet mocht en een afspraak voor de week erna gepland.
Inmiddels had de huisarts me doorgestuurd naar de gynaecoloog in het Erasmus medisch centrum maar daar konden we pas 2 december terecht. Tijdens de afspraak op de pijnpoli hebben we nogmaals alle medicijnen nagekeken, en onze zorgen besproken. Toen de arts zei dat hij het aandurfde was dat een enorme opluchting voor ons, eindelijk konden we een beetje vooruit kijken. Het risico dat er meer zenuwen beklemd raken is er nog steeds, maar het is ook mogelijk dat de zenuwen terug springen op de juiste plek omdat de buik groeit en er meer ruimte is, we gaan van het beste uit!
Helaas werd ik wel steeds misselijker en misselijker.. Op donderdag in week 6 moest ik dan ook tot 5 keer per dag overgeven en toen wilde de gynaecoloog toch dat we naar de SEH kwamen om te controleren of ik uitgedroogd was of een alvleesklierontsteking had. Gelukkig was dit beide niet het geval en mochten we voor het eerst ons kleine baby’tje zien. Al moet ik zeggen, je ziet meer kruisjes om aan te geven waar de baby zit dan dat je echt een baby ziet!
De eerste echo:
De maandag erna ging het ontzettend slecht met me. Inmiddels was ik wel uitgedroogd en nog steeds veel aan het spugen. Gelukkig werd ik opgenomen! Eenmaal aan het infuus en aan de kitriel(wondermiddel tegen de misselijkheid) ging het binnen 10 minuten ineens weer helemaal goed(zolang de kitriel zijn werk deed)! Ik heb totaal 4 dagen in het ziekenhuis gelegen voor ik me weer goed voelde en naar huis mocht.
De tweede echo, dit is al een stuk beter te zien maar nog steeds niet echt een mensje..
De week erop was 2 december en hadden we de eerste officiële afspraak bij onze vaste gynaecoloog, de baby was enorm gegroeid, je ziet een hoofdje met handjes voor het gezicht, een buikje en beentjes die al lekker aan het bewegen waren!
Ik gaf nu zelfs tot 8x per dag over en werd weer opgenomen, na 2 dagen kwam er een gynaecoloog er achter dat de kitriel( tegen de misselijkheid) ook in tabletvorm bestond en hier mocht ik dan lekker mee naar huis!
De derde echo:
Nu zitten we inmiddels in week 10 en ben ik nog steeds flink misselijk. Ze zeggen hoe zieker je bent, hoe beter het is voor de baby omdat hij/zij zich helemaal in nestelt!
Maandag voor kerst
Vandaag is een leuke dag, ik ga samen met mama en Jacky mijn trouwjurk uitzoeken en in de middag met paps, mams en Jack naar de baby kijken! De 2e jurk die ik aantrok was perfect en werd het dan ook! Hoe die er uit ziet? Dat zie je in februari!
Na de jurk gekocht te hebben zijn we langs mijn schoonmoeder gereden, zij is net geopereerd en kon daarom helaas niet mee. Daarom mocht zij, als enige, alvast een voorproefje op foto bekijken!
Om half 3 mochten we dan de kleine weer zien via de echo, allemaal waren we er stil van, zo onwijs lief aan het koppeltje duikelen en druk aan het bewegen met zijn/haar armpjes!
De vierde echo:
Trouwen
Esli en ik hebben altijd willen trouwen, maar voor Esli werd dat wel extra belangrijk toen er een kindje om de hoek kwam kijken.
Daarom zijn wij in het geheim stiekem keihard aan de slag gegaan om een bruiloft te organiseren voor 15 februari, de dag dat we 4,5 jaar samen zijn! De bruiloft zal in kleine kring zijn omdat het anders in 3 maanden tijd financieel niet haalbaar is. Wel gaan we nadat de baby geboren is en er weer een beetje ritme is een feest gevenen om dit met alle vrienden en familie groots te vieren!
Wil jij weten hoe iedereen reageerde én hoe Esli mij ten huwelijk vroeg? Lees dan volgende week de nieuwe blog..
Gefeliciteerd! Kan me voorstellen dat het best eng is als je denkt dat het niet kan. Ik hoop voor je dat je je snel beter voelt en kunt genieten van de zwangerschap!
Wat een verrassing! Nooit gedacht dat ik moest raden wat het betekende om bij de kerstboom een tasje te krijgen met een rompertje er in, omdat jij Steef, altijd al zo graag een kindje wilde en dat dat vanwege Acnès niet mocht. En toen zei ik toch maar heel voorzichtig: “Is dit wat ik denk dat het is?” Toen kreeg ik jouw armen om mij heen en lachend/huilend was het: “Ja” . Wat was ik blij voor Esli en jou toen ik begreep dat het mocht van de dokters. En zo wordt ik voor de eerste keer “Overgrootmoeder”. Geniet er van. Ik zal mee genieten, lieverds. Een dikke pakkerd voor jullie. Omi.
Dit was echt nog eens een geweldig telefoontje op 1e kerstdag!! Wat een geweldig nieuws!! Zoooo blij voor jullie!
Een hele goede zwangerschap gewenst en hopelijk dat de misselijkheid vanaf nu wat minder zal worden…. (zelf ben ik bij Jordy de hele zwangerschap misselijk gebleven en zelfs nog tijdens de bevalling, maar daarvoor wel een geweldige zoon gekregen en daarna nooit meer last gehad….)
Dikke knuffel en hopelijk tot gauw!!