ik voel me klote, die 4 woorden, is precies hoe het is. Ik zit zo niet in mijn vel. Ik heb fases in mijn leven, vooral wanneer er geen duidelijkheid qua termijnen is, ik leef in onzekerheid en in angsten. Ik ben moe, van het vechten, van het ziek zijn, van alle andere issues die in ons leven hebben gespeeld het afgelopen jaar.. het kost me zoveel energie allemaal.
tranen
Ik schiet continu vol tranen op de momenten dat ik alleen ben, ben de afgelopen 4 nachten alleen al huilend in slaap gevallen. Het word me allemaal te veel. En op sommige momenten weet ik gewoon niet meer waar ik de energie vandaan moet halen om door te kunnen gaan. Gelukkig heb ik geweldige mensen om me heen die me op die momenten er doorheen slepen, via whatsapp, FaceTime, door thee te komen drinken, komen chillen, me even er mee uit nemen etc etc. Zonder deze mensen had ik het zo lang niet vol kunnen houden. Maar toch, ik voel me nu even klote.
Operatie
Er staat zoveel voor de deur te wachten. Ik ben zo bang dat het fout gaat, dat ik er straks niet meer ben.. terwijl ik ook weet dat die kans klein is. Ik kijk op tegen de pijn die ik weer ga ervaren. Het diepe dal die ik weer in moet.. het herstellen van de operatie dat weer een jaar gaat duren. Ik wil niet meer. Ik wil niet meer zo leven. Ik wil niet meer. Maar ik moet. Er is geen mogelijkheid om op te geven.
En op zulke momenten zie ik mijn moeder weer naast me op de IC zitten terwijl ze mijn hand vasthoudt en zegt: Steef, dit is het moment waarop jij moet kiezen, ga je vechten voor je leven, of ga je opgeven? Want dit.. dit is het moment waarop je die keuze moet maken…
Dit nummer weergeeft zo mooi hoe de struggle tussen het leven eerst was, en hoe het nu is..
https://www.youtube.com/watch?v=0-PXSvOFXGE
Lieve lieve Stephanie!
Moest toch wel even wat traantjes wegslikken bij deze blog…..
Lieverd, het is allemaal zo heftig en ik begrijp best dat je er soms helemaal doorheen zit. Maar denk dan aan je mannetjelief, Esli, aan je prachtige lieve zoon Zayne, aan jullie geweldige zorgzame ouders, aan de rest van jullie familie en alle vrienden en bekenden die om jullie heen staan…..
Lieve Stephanie, heel veel sterkte gewenst en kracht om te vechten voor je leven!
Heel veel liefs en een dikke knuffel! xxxxx
Ik ken je niet persoonlijk, maar zag Je blog op twitter vOorbij komen. ik wens je heel veel sterkte! Zo begrijpelijk je angst …maar toch, Hou vol! Niet opgeven he?! Veel liefs Eveline
Dankjewel Eveline, Super lief van je! Ik doe mijn best. Liefs, Stephanie
Dankjewel lieve Anjo!
Soms is het gewoon allemaal even klote, en ik schrijf er vaak niet over omdat ik niemand pijn wil doen. Maar dan ben ik ook niet helemaal eerlijk en lijkt het alsof het altijd maar allemaal goed gaat. Dus vandaar een keer een minder leuke blog.. Ik geniet nog steeds veel van de mensen om mij heen!
Liefs!!
Onwijs lief Eveline, bedankt!!
Ik krijg net een melding via de maiL, dat je hebt gereageerd, hoe gaat het nu met je? Ik hoop beter inmiddels.
Ja we gaan kleine stapjes vooruit! Eten blijft nog moeilijk, mijn maag heeft veel moeite met afvoeren en dat zorgt ervoor dat ik soms me helemaal niet lekker voel en/of doodmoe ben. Ik kan weer af en toe heel kort naar buiten zoals even Zayne ophalen van de opvang en dan gelijk terug naar huis. Verder is het nog veel liggen. Ik wilde alles filmen, niet over nagedacht dat het niet mogelijk is in een ziekenhuis op een 4 pers kamer, en ik was zo enorm, enorm ziek, dat ik mensen echt enorm had laten schrikken als ik dat had gedaan. Ik ga deze week een video opnemen waarin ik alles vertel en dan weer het filmen ga oppakken! Ik probeer nu wat te genieten van de zon, af en toe onder de parasol in een tuinstoel liggen en verder in het ziekenhuisbed in de woonkamer! Lief dat je een berichtje stuurde! Mag ik nog een vraag stellen, had je het aangeklikt dat je een melding wilde als er een reactie kwam of gebeurde dit automatisch? We hebben namelijk net iets aangepast waardoor iedereen een mail moet krijgen als wij reageren?. Ik hoor graag van je! Liefs?