Vandaag is een dag, die je niet vergeten mag! 2 mei, 33 jaar geleden, kwam er een klein hummeltje aan op Schiphol. Ze had een hele reis gemaakt, helemaal vanuit Sri Lanka! Ondanks dat zij al 15 maanden oud was, begon haar leven op dat moment weer opnieuw! Daarom is dit een dag die ik elk jaar een beetje vier, een soort tweede verjaardag.

Mijn ouders hebben mij zelf opgehaald uit Sri Lanka. Samen met nog een aantal andere echtparen hebben zij een aantal weken in Sri Lanka doorgebracht om alle zaken goed te regelen en uiteindelijk kregen ze ons in hun armen. Wanneer je zo’n periode vol emoties samen hebt doorgemaakt, schept dat een bijzondere band. Een groot deel van mijn jeugd hadden we jaarlijks een reünie waar we elkaar allemaal weerzagen. Dit contact is later wat verwaterd maar met een aantal van hen heb ik via social media nog steeds contact. Onder andere met mede Justliveblogster Meneka!

2 mei is een dag dat ik altijd even stilsta bij het feit wat een geluk ik heb gehad om hier in Nederland te mogen opgroeien. Ik kan mij totaal niet voorstellen wat voor een leven ik gehad zou hebben wanneer ik in Sri Lanka was gebleven. Ik voel mij intens dankbaar voor alle mogelijkheden die mij gegeven zijn en die heb ik vooral te danken aan mijn lieve ouders.

Nooit heb ik problemen gehad met het feit dat ik geadopteerd ben. Mijn ouders zijn er altijd heel open over geweest. Ik heb mij nooit anders gevoeld, ben nooit gepest om mijn huidskleur en ook heb ik nooit het gevoel gehad dat ik iets miste. Dit zegt veel over de opvoeding die ik heb gehad!

Een prachtig vakantieland!

Ik zal meteen antwoord geven op de vraag die ik altijd krijg als het over mijn adoptie gaat 🙂 Ja ik ben al twee keer terug geweest naar Sri Lanka. De eerste keer met mijn ouders en zusje en de tweede keer waren Bas en mijn zusjes vriend ook mee. Beide keren hebben we veel gezien van het prachtige land. De natuur is zo mooi, de mensen ontzettend aardig (hoe kan het ook anders ;-)) en het eten is er heerlijk! Ook heb ik mijn biologische oma, oom en nichtje ontmoet. Een hele bijzondere en emotionele ervaring. Natuurlijk voel ik een band met dit land, toen ik met Pasen de berichten las over de aanslagen, maakte mij dit erg verdrietig want het land was de laatste jaren zo mooi aan het opbloeien na al die jaren van oorlog. Ik zou heel graag weer eens teruggaan voor een vakantie. Maar er blijven wonen? Nee. Daarvoor voel ik mij hier teveel thuis.