De komende weken hou ik, Eline, jou op de hoogte hoe mijn afkickproject verloopt. Ik ben 21 jaar oud en zit inmiddels als 3 jaar thuis met deels onverklaarbare chronische pijn. Er is een diagnose, maar de pijn die ik heb zou daar niet bij horen, de vraag is dus of er meer aan de hand is. De pijn bevind zich in mijn arm, hier mis ik 50% spieren. Inmiddels heb ik een nieuw goedje gekregen, namelijk pregabaline, en dit is mijn grote redder. Ik kan nu zeggen dat ik rond de 70/80% pijnvrij ben. Nu is alleen de grote vraag, werkt dit ook zonder de 80 mg oxycodon…. Dit zie je de komende weken!

Week 2

Week twee is aangebroken, tijd voor -20 mg. Week één is voorspoedig gegaan en dit zorgt er dus voor dat ik vol goede moed week twee in ga. Het doseringsschema ligt als volgt:

  • 07:00 – 10 mg
  • 13:00 – 20 mg
  • 19:00 – 10 mg
  • 01:00 – 20 mg

De eerste dagen merkte ik weinig tot geen verschil. De dagen zijn makkelijk door te komen, nu ik 70/80% pijnvrij ben door mijn nieuwe medicijn (pregabaline). De pregabaline doet nog goed zijn werk, waar ik erg blij mee ben, want anders had ik het al een stuk zwaarder gehad.

Rond woensdag begon ik, na de dosering van 19:00 uur, onrustig te worden. Vaak ben ik de hele dag wakker, en ga ik na het eten naar bed om te slapen. Als ik dat doe slaap ik door tot 01:00 uur, het moment dat de wekker gaat voor de medicatie. Woensdag begon het moment dat ik telkens wakker werd, om het minste of geringste. Pratende mensen buiten, iemand die iets liet vallen, noem het maar op. Als ik wakker was, merkte ik dat de restless leg-pijn aanwezig was, wat dus een reden is waardoor ik zo slecht en licht sliep. Sindsdien werd het erger en had ik dit elke dag, maar werd ik wakker door de pijn in mijn benen. 20 u… 21 u… 22:30 u… ga zo maar verder. Hoe later in de week, hoe heftiger de pijn werd en hoe zwaarder ik het tussen 19 en 01 uur kreeg.

Verder merk ik overdag en ’s nachts niet veel van het afkicken, alles gaat mij goed af. Wel merk ik dat mijn lichaam enorm vermoeid is. Niet geestelijk, echt lichamelijk. Het voelt alsof je legday hebt gehad in de sportschool, maar dan de spierpijn hebt in heel je lichaam. Elke stap doet pijn en het voelt alsof je een blok van 60 kilo of meer meesleept.

Op momenten dat ik het zwaar heb merk ik echt dat je naar je lichaam moet luisteren, doe je dit niet, gaat je lichaam alleen maar harder protesteren. Je hebt blijkbaar in zo’n traject gewoon meer slaap nodig! De momenten dat ik uit gewenning en gewoonte paracetamol wil pakken en het feit dat mijn benen pijn vertonen, zorgen ervoor dat ik goed doorheb wat voor een mentaal spelletje dit is. Door de ervaringen die ik online las, had ik dit al wel door, maar als je het zo zelf doet merk je het pas echt. Momenteel sta ik gelukkig psychisch sterk in mijn schoenen en kan ik het dus goed onder controle krijgen, maar ik kan mij voorstellen dat ik dit niet had moeten doen toen ik depressief was.

Mijn grootste tips tot nu toe zijn:

  • Bedenk voordat je begint goed na hoe je de weken wilt gaan indelen, op welke momenten minder je en wat doe je als je je slecht voelt lichamelijk. Mag je van jezelf wel of niet dan een extra dosering nemen, of een paracetamol.
  • Geef de eerste dagen je medicatie aan een persoon wie het beste met jou voor heeft. Zoals ik vermelde in week 1: zo heb je een extra soort ‘muur’ voordat je bij de medicatie kan komen, en zal je minder snel op de gedachte komen het te pakken.
  • Zorg ervoor dat je afleiding zoekt, dat is wat ervoor zorgt dat je je door de moeilijke momenten heen slaat. Ga uit je bed, ook al is de pijn heftig, want in je omgeving blijven waar je gek word is niet goed.

Aanwezige afkickverschijnselen:

  • Warmte aanvallen. Soms lijkt het net alsof je in de overgang zit. Je hebt het gloeiend heet, echt niet normaal. Maar ondertussen wil je het liefst onder een deken liggen omdat je rillerig bent.
  • Vermoeidheid in lichaam, je krijgt enorme spierpijn.
  • Restless leg syndrome. Dit is bij mij ontstaan door de Oxcycodon, dus vandaar ook nu nog sterk aanwezig.
  • Hoofdpijn
  • Acties uit gewoonte. Zoals ik al vertelde: ik dacht deze week, en vorige week vaak “ik heb pijn, laat ik een paracetamol pakken”. Geen echt verlangen, meer gewoonte zoals een roker die rookt bij de koffie.

Al met al, een prima door te komen week. Ik ben benieuwd wanneer het zwaarder begint te worden zoals alle verhalen op internet, hopen dat ik een van de positieve verhalen blijf! Op naar de -30mg.