De komende weken hou ik, Eline, jou op de hoogte hoe mijn afkickproject verloopt. Ik ben 21 jaar oud en zit inmiddels als 3 jaar thuis met deels onverklaarbare chronische pijn. Er is een diagnose, maar de pijn die ik heb zou daar niet bij horen, de vraag is dus of er meer aan de hand is. De pijn bevind zich in mijn arm, hier mis ik 50% spieren. Inmiddels heb ik een nieuw goedje gekregen, namelijk Pregabaline, en dit is mijn grote redder. Ik kan nu zeggen dat ik rond de 70/80% pijnvrij ben. Nu is alleen de grote vraag, werkt dit ook zonder de 80mg Oxycodon…. Dit zie je de komende weken!

Dosering

Daar zijn we dan, alweer in week 3! Het gaat ongelofelijk snel en bijna onbegrijpelijk hoe goed het met mij gaat. Iets te goed…  Als je ziek bent of pijn hebt, weet je dat dit vaak geen goed teken is, vaak komt er dan namelijk een ommekeer.

Deze week besluit ik ervoor te kiezen niet op één moment er 10 mg eraf te halen, zoals de vorige weken. Ik besluit om 13:00  en 01:00 uur -5 mg te nemen. De reden waarom ik dit doe is omdat de beide tijdstippen heftig zijn, en ik veel last heb, hierdoor kon ik niet kiezen van welk moment ik 10 mg eraf zou willen halen en doe ik het maar zo.

Daarom ziet de doseringsplanning van deze week ziet er als volgt uit:

  • 07:00 uur – 10 mg
  • 13:00 uur – 15 mg
  • 19:00 uur – 10 mg
  • 01:00 uur – 15 mg

Begin van de week

Het lijkt wel alsof elk begin van de week enorm goed gaat. De dagen gingen mij makkelijk af, en daar speelde het heerlijke weer zeker een rol in. Op deze mooie zomerse lentedagen gaan de dagen snel, en ontspant het lichaam door de heerlijke zon.

Groot nadeel aan het fijne weer: oppassen geblazen dat je niet te ver over je grenzen gaat. Op woensdag gaat dit helemaal mis. Ik genoot van het fijne weer en het was erg druk in de gastouderopvang van mijn moeder vanwege de moederdagcadeautjes. Rond etenstijd merkte ik dat ik echt enorm instortte, maar dan echt heel erg. De hele dag slepen, rennen, kinderen in het zwembad, moederdagcadeautjes en het mooie weer waren teveel geweest. Rond 19:30 uur viel ik in een diepe slaap, en de volgende dag begon de grote ellende. The day after. Intense pijn en het lage morfine level zorgde ervoor dat ik weer na lange tijd een slechte dag had. Krioelend lag ik in mijn bed.

Slechte timing

Slechte dagen komen altijd op een verkeerd tijdstip. Ik had gelukkig donderdag en vrijdag om te rusten, maar er stond een druk weekend op mij te wachten. Zaterdag was ik enigszins opgeknapt en had ik afgesproken met gasten van de camping waar ik, voor mijn hevige pijn, werkte. Deze dag was heel leuk, maar enorm zwaar. ’s Avonds in het restaurant, na al 7 uur bezig te zijn, ging het fout. Ik kreeg geen hap meer naar binnen en werd helemaal niet goed. Hitte aanvallen, kotsmisselijk en intens moe werd ik opgehaald door mijn moeder, en was de dag heel abrupt ineens voorbij. Gevoel van schuld was duidelijk aanwezig en zorgde ervoor dat ik mij nog slechter voelde.

Zondag had ik afgesproken met een vriendin, wat ik helaas moest afzeggen, alweer. Nog meer schuldgevoel stroomde mijn lichaam in wat opnieuw niet bevorderlijk was. Gelukkig reageert zij er altijd goed op, wat niet altijd vanzelfsprekend is. De dag zag er slecht uit en bracht ik weer door in bed. Om 21:00 uur ging het opnieuw fout. De oxycodon van 19 uur deed zijn werking niet en ik moest nog de tijd volmaken tot 01 uur. Dit leek eeuwen te duren, tijdens de hevige afkickaanvallen. Intense moeheid, hoofdpijn, maagkrampen, slecht weerstand (koortslip, verkouden, ontstoken teen) en hitteaanvallen zorgden ervoor dat ik op de regenachtige zondagavond drie kwartier buiten heb gezeten. Dit deed mij goed, maar was een tijdelijke oplossing.

Het lijkt alsof het echte werk begonnen is, waar ik in het begin van de week nog aan dacht… Morgen begint week 4, wat betekend dat ik op de helft ben. Ik ben benieuwd hoe dat gaat verlopen en hoe ik na deze heftige week ga herstellen.