Druk maken is my middle name. Ik maak me druk om geld (en vooral het gebrek er aan), werk, de katten, wat mensen van me denken en ga zo maar door. Ik steek energie in mensen die mij geen energie opleveren en denk eerst aan anderen voordat ik aan mezelf denk. Ik werd hier doodongelukkig van, dus ging ik op zoek naar eventuele oplossingen. Op bol.com kwam ik het boek: The Life-Changing Magic of Not Giving a F**k tegen. Precies wat ik nodig had. Daarom een boekreview.

De titel sprak mij enorm aan en laat in een opslag zien waar het boek over gaat. Namelijk hoe je ervoor zorgt dat je geen f**k meer geeft om dingen die je niet interesseren, niet blij maken of ervoor zorgen dat je laag in je energie komt te zitten. Life changing en magisch! Ook de kaft van het boek nodigt uit om te lezen. Niet te veel poespas, simpel maar toch spannend genoeg om naar de inhoud uit te kijken.

Boekreview: The Life-Changing Magic of Not Giving a F**K

De schrijfstijl van de schrijfster is net zo leuk als de titel en zorgt ervoor dat het boek niet overkomt als een zelfhulp boek voor hopeloze vrouwen. Is het natuurlijk wel een beetje, maar dat terzijde haha. Het boek is luchtig geschreven en terwijl je dubbel ligt van het lachen steek je er een hoop van op. Wat steeds naar voren komt in het boek is geef je grenzen aan maar don’t be an asshole. Dit is iets waar ik veel moeite mee heb. Ik zie mezelf niet als onaardig, maar kan wel onaardig doen. Dit komt vooral voor als iemand al zo vaak over mijn grenzen is gegaan dat ik het niet meer trek of als ik laag in mijn energie zit.

Om te voorkomen dat je je teveel laat opslokken door dingen waar je eigenlijk niks om geeft, heeft de schrijfster een aantal categorieën opgenoemd, namelijk: dingen, werk, vrienden (en vage kennissen) en familie. Het is de bedoeling dat je hier alles opschrijft wat in je opkomt en dit later verdeeld in ‘I give a f**k’ en ‘I don’t give a f**k’. Hoewel ik het boek al uit heb, merk ik dat ik nog vaak mijn notitieboekje pak om er dingen bij te schrijven.

Onderstaand per categorie een aantal dingen die ik heb opgeschreven, plus gaf (voor give a f**k) en dgaf (voor don’t give a f**k). Inmiddels heb ik per categorie meerdere bladzijdes vol gekrabbeld en ben ik hard bezig om dit ook in mijn leven te implementeren.

Dingen

  • Geld (DGAF)
  • Status (DGAF)
  • Betalen van rekeningen (GAF, ik zet er graag een D voor maar ik ben bang dat dit mij niet in dank wordt afgenomen)
  • Wat anderen van mij of mijn ziekte vinden (DGAF)
  • Op een slechte dag gewoon op de invalideplek in het OV gaan zitten en BLIJVEN zitten (DGAF) – Ik begin mezelf al bijna een badass te vinden.
  • Of ik wel in de maatschappij pas (DGAF)
  • Meer bewegen (GAF)
  • Gezond eten (GAF)

Werk

  • Dingen gratis doen (DGAF) – ik heb er een handje van om gratis of slecht betaald werk te doen. Vaak omdat ik diegene aardig vind, of omdat er gouden bergen worden beloofd. Vanaf nu wil ik eerst de gouden bergen zien, voordat ik ook maar overweeg om iets gratis te doen.
  • Mijzelf 120% inzetten voor mijn eigen bedrijf en de bijbehorende opdrachten (gaf!)

Relatie/ vrienden/ Kennissen

  • Mijn relatie (GAF!)
  • Vriendinnen met al hun problemen, ook al kost dit mij al mijn energie (GAF)- Kom maar op!
  • Relaties van vrienden (DGAF) – Ik vind het leuk om af en toe iets te horen, maar elk detail hoeft van mij niet. Ik richt mij liever op mijn eigen relatie en op de relatie met mijn vriendinnen.

Familie

  • Mijn familie vaker zien, ook al moet ik er ver voor reizen (GAF)
  • Schuldgevoel (DGAF) Ik denk dat iedere chronisch zieke hierover mee kan praten: het fenomeen schuldgevoel. Dit is bij mij best een dingetje. Ik voel me schuldig omdat ik een dure opleiding heb gedaan en vervolgens niet fulltime kan werken, de machteloosheid die mijn ouders en familie af en toe voelen als ik gek word van de pijn en noem maar op. Vanaf nu niet meer.

Bovenstaande punten kunnen ook nog onderverdeeld worden in tijd, geld en energie. Dit heb ik zelf nog niet gedaan, dus zal er in mijn blog ook niet over schrijven.

Conclusie

Een hoop informatie, maar wat vind ik nou eigenlijk van het boek? Daar kan ik heel duidelijk over zijn en ik heb aan een woord genoeg: GEWELDIG! Het boek is praktisch, ontzettend grappig en zet je aan het denken. Ik heb het boek al bij verschillende mensen aangeraden, maar denk dat het vooral heel nuttig is als je net als ik moeite hebt met grenzen aangeven. Nu een paar dagen na het lezen merk ik al dat ik er onbewust al veel meer mee bezig ben. Ik kap mensen sneller af, heb een gratis opdracht (met later kans op betaald werk) aan mij voorbij laten gaan en voel me minder snel schuldig als iets niet lukt.

Ik zal over een paar weken laten weten hoe het implementeren is gegaan en wat ik er uiteindelijk aan heb gehad!