Zoals jullie weten ben ik al een klein beetje oud. 😉  Dus… toen ik klein was, waren er geen Samson en Gert, Teletubbies of de alomtegenwoordige K3-tjes.
Maar…  Er waren de langspeelplaten met sprookjes.  Peter en de Wolf maakte me een beetje bang in mijn buik als die boze wolf eraan kwam.  Maar Doornroosje was mijn favoriet.  En Snowwhite, daar begrepen we niks van.  Al probeerden we het af en toe toch, want die plaat kwam met mijn peter en opa helemaal uit het verre Amerika met hen mee.  Geef toe, dat is al een beetje magisch op zichzelf…

Fastforward naar enkele jaren geleden.  Denk: één van mijn heel zieke periodes met een zware ziekenhuisopname eraan vastgekleefd.  Zo’n opname waarvan je helemaal uitgeput weken op je eigen zetel moet liggen bekomen.  Werkelijk tot niks ben je in staat.  Ook je hersenen kunnen je geliefde boeken niet aan.  Je moet rusten rusten rusten en slapen.

En dan is er mijn geniale broer.  Die mijn liefde voor fantasie, speelsheid maar ook voor boeken kent. Dus kwam hij zwaar geladen met een zak vol luistercd’s van de ontspannende soort.  Van de vrolijke soort.  Van de onbelangrijke soort.  Zodat het niet uitmaakt of je brein nu helemaal aanstaat of niet.  Natuurlijk, je hebt ook de literaire of poëtische luisterboeken, die zijn ook prachtig.  Maar die waren simpelweg te hoog gegrepen op dat moment.

Geen nood: dan is er Het Geluidshuis!  Thank God voor Het Geluidshuis, hallelujah!  Ze staan garant voor vrolijke gekke sprookjes vol zotte liedjes en rare stemmetjes.  En dat allemaal aan elkaar gelijmd door de heerlijke verteller Warre Borgmans.  En die geboren Mortselaar heeft natuurlijk altijd een streepje voor.
Denk aan titels als “De vlo en de professor” of “De gouden vogel” en nog zoveel moois, verzameld onder de titel “Heerlijke Hoorspelen”.  Voor de kleinsten is er Kabouter Korsakov en er is aan de Franstaligen gedacht.

Terug naar de sprookjes.  Natuurlijk, het zijn leuke verhaaltjes voor kinderen.  Hoe doen ze het toch telkens weer, die mannen en vrouwen van Het Geluidshuis: elke keer geven ze er een gekke, originele twist aan met stoute grapjes erin en ook veel luisterpret voor de grote kinderen onder ons.
Meer is er niet nodig, echt niet, om even te ontsnappen aan de moeilijke dingen in het leven.  Verdorie, ik zit hier zelfs de hele tijd met een grote glimlach op mijn gezicht terwijl ik dit neerschrijf!
Om maar te zeggen dat het misschien een idee is om het kind in jou schandalig veel aandacht te geven om momenten dat de realiteit even iets minder tof is.  Ik weet alvast dat ik me op een vreemde manier getroost door voelde, door al die vrolijke onzin.  Of ga er lekker van genieten op een herfstige dag, gewoon omdat je er zin in hebt.  Of lange autoritten mee entertainen.  Trouwens: hebben we eigenlijk een reden nodig?  Nee toch?

Tot slot, terwijl je daar aan het luisteren bent, ben je in één beweging ook nog eens heel goed bezig!  Dit voor de mensen onder ons die er nood aan hebben om een zekere literaire sérieux uit de stralen.  😉 Want de sprookjes die Het Geluidshuis herinterpreteren, die gaan terug op onze geschiedenis en gaan al generaties lang mee.

Kortom, wat ik je de hele tijd al wilde zeggen: “Waar wacht je nog op?”