Ik ben ongeduldig, soms wat gestrest, niet een hele grote zenuwkip maar sommige dingen werken echt op mijn zenuwen. Zeker wat ik nu aan de hand heb, werkt 24 uur per dag op mijn zenuwen… Letterlijk dan.

Pure pech

Ik ben gezegend met een joekel van een hernia. Voor de kenners zit deze op L5-S1. Onderin de rug. Het is een flinke jongen die mijn zenuwen volledig platdrukt met als gevolg, pijn veel uitstralingspijn. Gelukkig heb ik goede pijnstilling voorgeschreven gekregen waar ik de wereld voor een krentenbol aan zie. Pure pech volgens de neuroloog die ik vragend vroeg hoe dit nu toch weer mogelijk was. Pure pech; dat had ik vaker gehoord…

Zenuwen

De eerdere behandelingen middels een lokale pijnbestrijding en een zenuwblokkade hebben helaas niets geen resultaat opgeleverd zodat ik weer een bezoek mag brengen aan de chirurg. Nu de voorkant voorzien is van een Picasso aan littekens is nu dan de rugzijde aan de beurt. Hopelijk maakt deze chirurg er ook wat moois van aangezien mijn rug nog maagdelijk is.

Verkeerd lichaam

De moed zakte bijna in mijn schoenen toen ik deze uitslag kreeg. Ik ben geboren in het verkeerde lichaam. Niet in de transgender bedoeling maar ik had gewoon een goed lichaam moeten hebben. Vaak grap ik dat mijn ouders mijn verkeerd hebben afgewerkt. Maar het is wat het is en ik moet er mee doen. Nuchtere kijk op dit probleempje maar ik heb erger meegemaakt denk ik dan en dit is nog even een “hobbeltje” wat genomen moet worden.

Aanpassen

Tot die tijd is het even aanpassen. Aanpassen wat mij natuurlijk als een tweede natuurlijk inmiddels is aangeleerd. Aanpassen, het woord alleen al bezorgt mij weer zenuwen. Net als ik met mijn hoofd de meest geweldige plannen heb bedacht moet ik mij weer aanpassen. Zodra het voorjaar gaat beginnen gooi ik het woord “Aanpassen” overboord en ga ik eens los.

High Heels

Mijn High Heels staan verslagen in de kast, bijna verwijtend kijken ze mij aan als ik momenteel mijn charmante platte schoenen weer eens pak. Het was voor mij even wennen om weer zo dichtbij de grond te staan. Letterlijk en figuurlijk weer even met beiden benen op de grond gezet. Maar na mijn operatie en revalidatie zal ik mijn kast open gooien, mijn pumps knuffelen, als Assepoester mijn muiltje aantrekken en weer hooghakkend de wereld gaan veroveren!