Tenminste dat is wat ik al jaren tegen iedereen zeg. Maar naarmate ik ouder word kan ik het steeds meer waarderen dat we seizoenen hebben. Het kleuren van de bladeren in september en oktober. De donkere avonden in november en de feestdagen in december. Nu heb ik gelukkig zelf geen kleine kindjes meer die ‘s nacht wakker worden van de Sint zenuwen dat scheelt wel in de decemberstress.

Het enige wat ik zo vervelend vind aan de herfst is de hoge vochtigheidsgraad in ons kikkerlandje. Mijn fibromonster doet het daar niet zo goed op, nou ja dat zeg ik verkeerd; het doet het daar juist heel goed op alleen mijn lichaam dus wat minder. Ik moet zeggen dat ik niet mag klagen, ik heb denk ik al zeker een jaar geen hele slechte dagen gehad en daardoor waren de slechte dagen normale dagen geworden.

Lichtpuntjes in het donker

Ik probeer op dit soort dagen te denken aan alles wat ik wel leuk vind aan de herfst. Ik steek ‘s avonds wat sneller een kaarsje aan en heb pompoenen in mijn raamkozijn liggen. De herfst is wel een seizoen waarin de kneuterigheid op een hoog niveau ligt. ’s Avonds met dekentjes op de bank en de nep open haard aan voor een sfeervolle warmte. Het resultaat daarvan is wel dat ik met geen mogelijkheid meer van die bank af te krijgen ben na 6 uur. En dat is dan weer niet handig.

Want in de herfst ben ik ook wel van de gezellige hapjes, een plankje stokbrood met wat lekkers, een handje kruidnoten, liefst met chocolade en die verrukkelijke warme chocolademelk zorgen voor een hoge calorie inname op een dag. Dus moet er gesport geworden. Gehuld in een extra warme hardloopbroek, een band om mijn oren en handschoenen om mijn handen gaan we er voor. Met frisse tegenzin. Ook heb ik altijd erg veel last van het gebrek aan daglicht, mijn hoofd gaat al snel op depressie stand als de wintertijd ingaat. En die rondjes hardlopen zorgen naast het sporten ook voor een gezellig uurtje. Ik loop met een groep zeer gezellige dames en heren en dat sociale verhaal is vaak net zo belangrijk.

Hulp van anderen

Dames die zelf ook het een en ander hebben meegemaakt of in hun directe omgeving en die weten hoe belangrijk het is om niet op de bank te gaan zitten en je onder te dompelen in het zwarte. Ik heb dat blijkbaar nodig. De dames doen meer voor mij dan menig psycholoog bij mij voor elkaar heeft gekregen. Ik kan nog steeds zwaar teleurgesteld zijn in mijn lijf als die 5 kilometer weer eens niet in 1 keer gaat en als ik 3 kilometer met vreselijke kramp in mijn benen moet doen, maar ik ga steeds weer en dat is vaak de grootste sportieve prestatie die ik behaal op dit soort avonden.

Prestaties liggen niet altijd in de snelste tijd halen of de langste afstand lopen die je ooit hebt gedaan soms is de prestatie weten dat je pijn hebt, weten dat je eigenlijk helemaal geen zin hebt, weten dat je hoofd je neer probeert te halen en om dan toch te gaan.