Ik ben wat doelloos aan het zappen wanneer ineens mijn aandacht wordt getrokken, prachtige ongeschonden mannelijke en vrouwelijke lichamen passeren de revue. Zij maken halsbrekende toeren vanaf de duikplank, sierlijk en gracieus belanden zij in het water. Hun perfecte lichamen die ogenschijnlijk weinig hebben meegemaakt maken mij wat melancholisch. Hoewel ik nooit een loopbaan als schoonspringster heb geambieerd, laat staan zo’n gestroomlijnd lichaam heb gehad, maakt de aanblik van deze mooie mensen mij wat verdrietig!
Mijn lichaam is nooit dat van een topsportster geweest, een killerbody heb ik nooit gehad en ook een modellencarrière was een ver-van-mijn-bed-show, maar het leek ooit dichterbij dan het nu vandaag de dag is. De planeet Mars ligt meer in handbereik dan een model body!
Met wat lichte tranen in mijn ogen begeef ik mij richting onze badkamer. Aangezien manlief net gedoucht heeft is de spiegel nog wat wazig, langzaam ontkleed ik mijn bovenlichaam en hoewel mijn spiegelbeeld nog niet helemaal zichtbaar is komt de waarheid super hard binnen. Een picc-lijn in mijn bovenarm met daaraan gekoppeld een infuus ontsiert direct mijn gezichtsveld, ook zie ik twee pijnpleisters op mijn armen. Mijn borsten zijn bedekt met littekens van oude port-a-cath’s, die oh zo nodige derde tiet heeft het er optisch niet mooier opgemaakt.
Ondertussen is de nevel in de badkamer en in mijn hoofd wat opgetrokken en zie ik mijn heldere zelve, compleet met stomazakje en littekens van mijn buikoperaties. Mijn buik is nooit echt mijn paradepaardje geweest, een navelpiercing of crop top heb ik nooit in/aangehad, maar nu oogt hij met in mijn hoofd die schone springers met hun killerbody extreem verminkt. Het welbekende liedje ‘’Land van Maas en Waal’’ dringt zich aan mij op. “Ik loop gearmd met een kater voorop, daarachter lopen twee konijnen met een trechter op hun kop. En we praten en we zingen en we lachen, lalala, snik snik……”
Zo nu en dan voel ik mij echt het rariteitenkabinet van Jeroen Bosch en verlang ik terug naar de tijd dat ik in bikini met vriendinnen naar het plaatselijke zwembad ging. Op ons handdoekje konden we urenlang mijmeren over de toekomst, met welke man we zouden trouwen en vooral ook welke niet! De stoere mannen met hun musculaire killerbody’s verzamelde zich rond de duikplank. Wij liepen daar als een soort jonge eendjes, met waterproof make-up, heupwiegend voorbij hopende dat zo’n schone duiker ons zou opmerken en dat hij met zijn fabuleuze sprong ons nat zou spetteren, zodat wij als kleine keukenmeisjes een ‘’ gilletje’’ van ongenoegen konden slaken. Op zo’n moment was de aandacht getrokken en was het eerste contact gelegd. Wat vaak volgde was een heerlijke puberale zomerromance!
Op dat moment zo’n 25 jaar geleden kon ik niet bevroeten dat die plank-springende-mannen (en vrouwen) mij de tranen doen laten vloeien. Echter kon ik toen ook nog niet bedenken dat ik op mijn (bijna) 37ste nog zou leven, 11 jaar getrouwd zou zijn met de liefste man, heel veel lieve vrienden en vriendinnen om mij heen heb verzameld en dat ik 3 prachtige neefjes en 1 nichtje rijker ben!
Met deze wetenschap bekijk ik nogmaals mijn lichaam en besef dat ware schoonheid meer behelst dan het beeld dat je in de spiegel verkrijgt. Voor mij geen killerbody maar een ‘’unkilled body’’ en dat is toch waar het uiteindelijk echt om draait in het leven!
