Benieuwd naar deel 1 en 2? Je leest ze hier.
Wat een chaos op Utrecht Centraal.
Of misschien ook vooral in mijn hoofd.
We appen steeds heen en weer.
We hadden afgesproken bij de piano…maar die is dus verplaatst.
Hij staat nu bij spoor 5.
Waar dan? Boven of onder?
Ik ren naar richting spoor 5.
Kriebels in mijn buik.
Ik moet een paar keer stoppen.
Zenuwen gieren door mijn lijf.
Oké, rustig nou. Gewoon cool.
Come on, je laat je hoofd toch niet zo erg op hol brengen door die jongen?
Ik pak mijn telefoon en app terug.
“Ik sta in de hal bij spoor 5.”
Heel goed! Laat hem maar naar jou toekomen.
Binnen twee minuten staat hij naast me.
Hij omhelst me en geeft me een kus.
Op mijn wang hoor!
Ik dank hemel en aarde dat ik een donkere huid heb waar je mijn blozende wangen niet zo duidelijk op kan zijn.
“Let’s have a coffee! I know a really nice place!”
Ik vind het allemaal goed.
Ik was bang dat ik hem in mijn dagdromen van de afgelopen week knapper had gemaakt, maar gelukkig is dat niet zo.
Hij voldoet nog steeds.
Ik moet denken aan mijn vriendin Sung.
Vaak een beetje achterdochtig als ik een date heb.
Ze vind dat ik de mannen altijd mooier maar dan ze zijn.
Voor haar is het: Geeft het een maandje of drie, dan zien we wel verder.
We lopen het station uit en naar Oudegracht.
Hij loopt richting mijn favoriete koffietentje.
Nee…echt?
Hoe kan hij dat weten?
“This is a great place, and they even have vegan pies. Especially for you.”
Charming…ja dat is hij wel.
Ik lach naar hem.
Binnen is het lekker warm.
We bestellen onze drankjes en gaan zitten.
In plaats van tegenover mij op de stoel te gaan zitten, neemt hij plaatst naast me op de bank.
Mijn hart klopt in mijn keel.
“This is nicer,” zegt hij, en ik krijg een knipoog.
We hebben elkaar veel te vertellen.
Het praat zo makkelijk met hem.
Het is helemaal niet saai.
Er valt geen pijnlijke stilte.
We zijn helemaal in ons element.
Zo lijkt het althans.
Wordt vervolgd.
