Kwetsende opmerkingen als je chronisch ziek bent, het maakte veel los bij onze lezers in de blog van Stephanie. Laten we nu eens omdenken…

Omdenken?

Stephanie werd overspoeld door reacties van lezers die hun “kwetsende” opmerkingen wilden delen. Reacties waar hun zelfvertrouwen een knauw van kreeg en persoonlijkheden krenkten, depressieve gevoelens opriepen met als gevolg dat men zich af ging sluiten om maar niets meer te hoeven horen van de buitenwereld. Ik heb ook zo mijn dagen dat ik mij er door laat “pakken” maar ik ben ook een chronische positiviteitsgoeroe. Maar nogmaals laten we eens starten met omdenken… Wat zijn de meest mooie waardevolle complimenten die je hebt gehad tijdens jouw ziek zijn?

Complimenten ontvangen

De reden hiervan is dat ik nu al maanden weer behoorlijk aan de sukkel ben maar al een paar mooie complimenten heb mogen ontvangen. Zo was ik laatst benaderd door een topvrouw uit de zakenwereld die mij, ja mij, wilde interviewen voor een vakblad, niet vanwege mijn glansrijke gemiste carrière in de bouwwereld maar puur voor mijn wilskracht en doorzettingsvermogen. Het gaf mij een opkikker.

Zo zei een collega die ik zelf bewonderd door zijn mooie carrière ooit eens tegen mij; “Je doet het allemaal maar wel mooi zelf! Ondanks alle tegenslagen, sta je er! Altijd fris en optimistisch en je fixt het toch maar, daar kun je best trots op zijn dat jij jouw koppie niet laat hangen.”

Bewondering voor jou

Hoogtepunt deze maand was een klant die ik via mijn werk ken, een succesvolle man, mooi bedrijf opgebouwd, een waarvan ik dacht dat hij dat gecreëerd had door weinig empatisch vermogen te bezitten en keihard op zijn doel af te gaan. Deze zakenman stond op mijn voicemail, de grote man himself, met het bericht dat als hij, hoe cliché hij het zelf benoemde, ooit eens wat kon doen ik het maar moest laten weten omdat hij bewondering voor mij had, de bewondering van de bergen, de erg hoge bergen die ik kon overzien, ondergaan en verwerken. Iemand die ik altijd op een voetstuk plaatste en zo meelevend vanuit het niets zijn steun gaf. Het raakte mij, zo iets moois uit onverwachte hoek.

Bikkels

Of de keer dat iemand, terwijl ik mijn negatieve punten aan het opsommen was geweest, even stil was en zei: “ik zie alleen een hippe (had deze keer mijn flanellen pyjama maar een omgeruild voor een normale outfit) dame die verdomd goed weet wat ze wilt. Het streelde mijn ego, voelde mij de prinses, misschien wel met een mentale Crohn maar wat maakt dat uit op zulke momenten?

Jullie zijn bikkels! Alleen degenen die het aankunnen krijgen tegenslagen, echte bikkels dus en dat is mijn compliment voor iedereen die dagelijks vecht!

Ik hoor graag die van jullie!