Een maand of drie geleden ging het eindelijk eens goed. Ik was redelijk uitgerust, niet zo gestresst en ik wilde
Chronische pijn, het haalt de grond onder je voeten vandaan en je leven veranderd totaal. In de tien jaar dat
Elk jaar vind er in Augustus in mijn woonplaats een kermis plaats. Toen ik nog jong was vond ik die
Drinkt met je billen bloot, melk uit een kokosnoot, je wordt vanzelf groot. Op een onbewoond eiland zijn alle dagen
“Hoe gaat het met je?” “Goed.”“Ja, maar hoe gaat écht met je?”Oeps, de schijn ophouden gaat bij sommige mensen steeds
Al vroeg in de ochtend ontwaak ik. Met een lichte zeer waarschijnlijk stress gerelateerde hoofdpijn begin ik aan de dag.
Een tijdje geleden vertelde ik dat mijn spiraaltje om miraculeuze wijze uit mijn baarmoeder wist te ontsnappen. Ik ben langs
De tijd lijkt soms net stil te staan, alsof er even niets gebeurt. Maar als je om je heen kijkt
Ik ben plat, nee niet plat van buik of dat mijn haar ligt als een pannenkoek plat op mijn hoofd
“Ik zou niet graag in jouw schoenen willen staan", zei iemand laatst tegen mij. Woorden die ik afgelopen jaren vaker
