Eindelijk zijn de dagen aangebroken waar wij zo lang op gewacht hebben. Rond Kerst zitten wij tegen de 3 maanden aan en mogen wij het eindelijk van de daken schreeuwen: Op kerstavond hebben wij onze beste vrienden uitgenodigd. Wij gingen hun vertellen dat er een baby onderweg was, maar ook dat wij op heel korte termijn zullen gaan trouwen..

Rond half 10/10 uur was iedereen er en hebben wij de champagne ingeschonken. Esli begon een hele lieve speech af te steken over hoe dierbaar iedereen voor ons was en is. Over hoe zeer wij het waarderen dat zij ons zo gesteund hebben in de afgelopen drie zware jaren. En toen.. begon Esli ineens over mij te praten: dat hij supertrots op mij is en dat ik een sterke vrouw ben (hier begonnen mijn ogen nat te worden). Dat ik nooit bij de pakken neer zit en alles omdraai in iets positiefs, en dat zo het JLB (www.justliveblog.nl)  is ontstaan. En toen…  zette hij zijn glas neer en GING OP ZIJN KNIE!

Stéphanie Avril Rubilla Harmsen, en ons kleine wondertje..!! Hier begon iedereen hard te joelen en te gillen! Ondanks het feit dat wij het al een tijdje in het geheim aan het plannen waren, zag ik het, op dit moment, niet aankomen. Dat had hij goed verborgen gehouden!

Hierna kwamen natuurlijk alle vragen, zoals: ‘Ben jij zwanger?!’  ‘YESSSSSS, I AM!’

1e Kerstdag wilden wij naar mijn ‘geadopteerde’ oma toe, maar zij was helaas die nacht ziek geworden vanwege een flinke griep. Dat bezoek kon daardoor helaas niet doorgaan. Wel was zij super blij met het goede nieuws en vond zij het echt geweldig. Hierna zijn wij doorgereden naar mijn ouders. Esli voelde zich de dag van kerstavond al ziek worden en vandaag werd dat helaas erger. Om zich wat beter te gaan voelen heeft hij een paar uur bij mijn ouders op de bank liggen slapen om even bij te tanken.

1e Kerstdag gingen wij vieren bij oma Nelly. Wij hadden voor de oma’s een rompertje ingepakt in een kadotasje. Het eerste wat oma zei was: ‘Oh meid, hoe raad jij het dat ik zwanger ben?!’ Hierdoor schoten wij natuurlijk allemaal keihard in de lach en riep ik: ‘Niet jij, IK!’ Toen keek zij mij verschrikt aan en begon ze spontaan te huilen. Na een dikke knuffel zei ik, dat dat niet het enige was, waarop zij zei: ‘Een tweeling?’ ‘Alsjeblieft niet, oma!’ Waarop ik mijn ring liet zien. Daarna vertelde ik haar dat Esli op zijn knie was gegaan. Ze was/is dolgelukkig!

Op 2e Kerstdag kwam oma Ine bij mijn ouders eten. Zij wist ook nog van niks en daarom zijn wij, na het bezoek aan oma Nelly op de 1e Kerstdag, bij mijn ouders blijven slapen. Rond half 2 zijn wij oma gaan halen en tijdens de koffie hebben wij haar eerst verteld dat Esli en ik gingen trouwen. Dit vond ze erg leuk! Daarna hebben wij haar het kadotasje gegeven. Eerst dacht ze, toen zij het uitpakte, dat het voor mijn nichtje was.. waarop ik: ‘Nee’ zei.. Na een grote frons op oma haar gezicht zei ik, dat ze opnieuw overgroot-oma zou worden. Dit vond ze ook erg leuk, maar dat ze dat niet had verwacht! Helaas voelde Esli zich steeds zieker worden en heeft hij de rest van de dag thuis in bed gelegen.

Hierna was er nog een ‘Klein’ prinsesje die wel wist dat zij tante zou gaan worden, maar nog niet dat zij bruidsmeisje mocht worden.. Toen zij dit hoorde, begon ze flink te huilen, zo erg, dat zij haar moeder de telefoon gaf en met mij verder liet praten, omdat zij zelf van het huilen niet meer kon praten! Super lief, he?

Ik hield vroeger totaal niet van Kerstmis, maar nu kan ik wel degelijk vertellen dat dit mijn beste Kerst EVER was! Bovendien hebben wij echt super veel berichten via de blog en via Facebook gekregen. Wij willen iedereen bedanken voor deze berichten, appjes, telefoontjes, enz. !

 

Liefs,

Stéphanie

IMG_1878