Elke ochtend, net als iedereen, kijk ik in de spiegel. Even kijken hoe ik vandaag ben opgestaan. Daar sta ik dan te kijken naar mijzelf. Veel vragen schieten door mijn hoofd. Ik zie blonde haren, blauwe ogen, een kleine moedervlek in mijn nek en wat lichte sproeten op mijn neus. Het enige waar ik aan kan denken is:  Wie ben jij?  Ja, wie ben ik eigenlijk? Oké, ik heb wat kringen onder mijn ogen, zij stralen wat minder en tóch sta ik hier voor de spiegel. Dat betekent toch wel een kleine stap vooruit, vind ik.

Iets te diep in het glaasje gekeken

Stel jij je het volgende eens voor: een hele avond op de dansvloer met een wijntje in jouw hand. Gezellig met zijn allen. Het einde van de avond nadert. Het moment dat jij jouw bed in mag! Geweldig! Schop die hakken maar uit en kruip dan vervolgens maar lekker onder de wol. De volgende morgen merk jij toch, dat er iets te diep in het glaasje is gekeken. Die hakken waren toch iets te hoog en jij hebt, lest but not least, net iets te dicht bij de geluidsinstallatie gestaan!

Stel je eens voor..

Jij bent moe, hebt een zwaar lichaam, pijnlijke voeten en piepende oren. Jij besluit te blijven liggen. Gelukkig het is zondag! Stel jij je nu dit zware gevoel eens voor zonder die heerlijke muziek, de gezelligheid van anderen en dat lekkere wijntje! Dat valt lastig voor te stellen, ik weet het, maar dat is wel het gevoel waar ik iedere morgen tegen vecht. Helaas is het vandaag geen zondag..!

Yes, I have a depression. No, that doesn’t mean I’m never happy. 

Wat heb je dan precies?

De vraag was: wat heb je dan precies? Hier is het antwoord: Ja, ik heb een depressie en ben oververmoeid! Hoogst waarschijnlijk is jouw reactie dan: maar dat kan toch niet? Waar moet jij je nu druk over maken? Jij hebt alles en jij bent nog zo’n jonge mooie meid. Waar kun jij nu moe van zijn? En ja, dat antwoord hoor ik vaker, ‘Ben je alweer moe?’ . Frustrerend! Maar ik neem het niemand kwalijk. Misschien had ik net zo gereageerd..

Iedere dag is het een gevecht, geestelijk en lichamelijk

Iedere morgen dat gevecht met mijn lichaam. Iedere middag het gevecht met mijn gedachten. Iedere keer liggen mijn gevoelens met mijn emoties overhoop en door elkaar. En toch heb ik mijn gelukkige momenten! Hoe kan dat vraag jij je dan af?

I don’t think people understand how stressful it is to explain what’s going on in your head, when you don’t even understand it yourself.

Lees verder in deze blog: Even voorstellen