Een wekelijks ritueel is het geworden. Mijn bezoek aan mijn fysiotherapeut. Een jonge enthousiaste man waarop ik volledig vertrouw met al zijn kunde en kennis. Je bouwt in de loop der jaren toch een vertrouwensband op, je voert wat persoonlijke gesprekken in de oefenruimte of zijn massagebank. Ik mag hem graag en ik denk hij mij ook, gezien hij al speciaal zijn baardje voor mij heeft laten staan. Althans het kan ook toeval zijn maar ik betrek graag de dingen op mezelf. Dus hij zal mij ook in die waan laten. Fijne vent, die fysio…

Van fysio tot psycholoog

Ik kom er natuurlijk niet omdat ik het zo fijn vind daar. Ontbrekende genezing na mijn herniaoperatie, benen die nog steeds moeilijk doen en pijn die mijn nachtrust goed verstoord. Zoiets heeft natuurlijk heeft dat ook zijn weerslag op mijn mentale gesteldheid maar mijn fysiotherapeut kan daar ook goed mee overweg. Hij biedt een luisterend oor terwijl ik maar doorbabbel over problemen of soms ook over niets. Mijn gebabbel is vaak ook een afleiding van de dry needle die hij veelvuldig toepast in mijn “geknoopte” spieren. Eigenlijk mag mijn zorgverzekering blij zijn met mijn bezuinigingen door mijn fysiotherapeut ook te zien als mijn psycholoog. Of de fysiotherapeut dat ook zo ziet laten we maar even in het midden of in de zogenaamde waan waar ik graag in verkeer of hij is toe aan een psychiater als ik mijn sessies erop heb zitten.

Probleemanalyse

Zijn probleemanalyse is altijd helder en nuchter. Precies waar ik zo van hou, niet om de dingen heen draaien maar gewoon zeggen waar het op staat. Hij remt mij af als mijn motto “Te zot of te bot” weer eens opgespeeld heeft. Hij heeft mij inmiddels op het hart gedrukt dat die 10.000 stappen ook wel eens 7000 stappen per dag mogen zijn. Om naar mijn lichaam te luisteren en de grens te bewaken.

Topsport

Door zijn eerdere loopbaan in de atletiek herkend hij mijn prestige drang. Prestige drang die mij vaak nekt omdat mijn lichaam niet mee wilt. Het is moeilijk om op te geven vooral als je mentaal zo sterk ben en fysiek laat alles het af weten. “Je had topsporter moeten worden met jouw prestige drang”, zegt hij terwijl hij mijn pijnlijke spieren los masseert. Ik antwoord hem: “Dat ben ik al jaren, een topsporter, chronisch ziek zijn is topsport en ik zit al jaren aan de top in mijn categorie.” Hij zwijgt. Ik hoef verder niets uit te leggen, fijne vent mijn fysio…