Ik ben er weer ingetuind. Ik ben op dieet. Voor de zoveelste keer. Had mijn hoofd er niet helemaal bij toen een vriendin mij gisteren belde en vroeg; “Doe je mee met me?” Een collega van haar had een sapkuur gevolgd van twaalf dagen en was elf hele kilo’s kwijtgeraakt. Die voelde zich weer vitaal en had energie voor tien. Dat wilde ik ook wel. Ankie, die houdt van kaas, worst, wijn en vooral veel wijn…. Dat zou die sap toch ook zo weg te drinken zijn?

Volle koelkast zonder eten

In de koelkast maakte de kaas, tapas en andere lekkernijen plaats voor 42 flesjes koudgeperst sap van biologische groente en fruit. Elke dag mocht ik zeven flesjes drinken. Om de twee uur een. Ik begon de dag met een shot tarwegrassap. Dat had ik -in tegenstelling tot de rest van hip en healthy Nederland- nog nooit gedronken. Voor iets wat zo hot is, vond ik de donkergroene lobbige vloeistof er niet aantrekkelijk uitzien. Het smaakte naar gras en rook naar koeienvlaai. Kokhalzend sloeg ik het achterover. Dit beloofde weinig goeds voor de rest van het dieet.

Dromen over eten

Die nacht droomde ik over cola, kaas en chocola. Ik werd zelfs wakker met een schuldgevoel, zoals je dat kunt hebben als je hebt gedroomd dat je bent vreemdgegaan. De droom dat ik een taartje aan het eten was, was zo levendig dat ik wakker schrok met de vraag of ik het niet echt tot mij genomen had? In mijn droom was ik de hele tijd ook in het methlab van de eetverslaafde, de keuken. Nadat ik heel de koelkast en voorraadkast had leeggegeten werd ik wakker. Dat een dieet zo diep kan zitten, had ik niet verwacht.

Dieet kost een hele dag

Ik kom erachter dat ik een gekke relatie heb met eten. Het is mijn troost, mijn beloning, mijn afleiding als ik mij verveel. Als ik een verdrietige dag heb, hard heb gewerkt of ik een dagje vrij ben en het gezellig wil maken; eten, eten of iets met eten. Dit dieet gooit dus mijn hele dag, sociale aangelegenheden, sterker nog heel mijn leven op zijn kop. En het ergste is; ik ben er vrijwillig aan begonnen. Er heeft niemand een revolver tegen mijn hoofd gezet met de mededeling; “Ank, nu ga je dit dieet even volgen.”

Dieet en humeur

Na drie drankjes de tweede dag kreeg ik mijn eerste driftbui, omdat ik poepchagrijnig was. Na vier drankjes wilde ik naar bed. Bij het vijfde drankje stuurde mijn vriendin een foto van haar zoontje van vijf. Hij at een ijsje van de lokale ijssalon die juist was geopend. Heel zijn snuit zag bruin van de chocoladenootjes. Vriendlief kon er wel om lachen. Hij wel, dacht ik kwaad. Hij mag wel eten en ik niet. “Ben je nu jaloers op een jongetje van vijf?” vroeg vriendlief. Ik sloeg met de deur. Bij het zesde drankje gaf ik het op. Ik warme een restje macaroni op en verwende mezelf met maar liefst twee(!) koekjes bij de koffie. Pas toen werd ik rustig en nam ik me voor dit nooit meer te doen. Leven op dieet is niet aan mij besteed. Een mens kan tenslotte niet alles…