Bucket list, schoolrapport, carrièreplan, stappenteller. Presteren of creperen!

Perfect!

Moe word je ervan, als je dat al niet was. Wij mensen hebben toch rare kronkels in dat hoofd van ons: dat we ons pas beter voelen als we een topscore halen over de hele lijn, ongeacht de inspanning die we ervoor leverden. Dat we enkel goed bezig zijn als de weegschaal goede cijfers heeft, én je carrière boomt, je dagelijkse stappen gestapt zijn, je fitnessabonnement gebruikt wordt enzovoort.

Topscore

Zou het geen mooiere wereld zijn, als we de inspanning op zich meer zouden waarderen. Maar vooral: het plezier daarvan terug kunnen vinden? Want ik weet niet hoe het met jou zit, maar het idee van die topscores kunnen mij alvast verlammen en bij “falen” een zalig losergevoel geven. Heel opbouwend allemaal. De Vraag: haal je niet de top, ben je dan automatisch een flop?

Gezond of anders…gebuisd?

Hoe in hemelsnaam begin je aan dat geslaagd-in-het-leven-lijstje als chronisch zieke? Falen bij voorbaat, zoiets. Zeker zo’n zieke die in periodes maandenlang letterlijk niet naar buiten kan en dan eigenlijk haar dagen vult met vooral niet doodgaan? (Al kan dat qua prestatie natuurlijk wel tellen, driemaal hoera!)

Helaas, in onze maatschappij is het zowat je plicht om gezond te zijn, anders doe je zeker en vast wat fout. Ook je omgeving wenst je uiteraard gezond, wat je hen niet kunt bieden en hoppa: ziedaar op mindere dagen weer het gevoel van fundamenteel te mislukken. Dus tja, goeie punten op je rapport zal je er niet voor krijgen. Aangezien je bovendien in de media en door de overheid om de oren wordt geslagen door aanbevelingen dat je X aantal stappen moet halen, staand moet werken, geen rood vlees mag eten, amper zout mag nemen, moet inkopen volgens de nutriscore labels in de supermarkt, je mentale fitness online kan testen… MOET je wel gezond zijn. En anders heb je zeker wat fout gedaan. Loser! (Trouwens, wat een geluk dat ik niet nauwgezet al die aanbevelingen opvolg… Dan zou het nog veel erger gesteld zijn met dat gezondheidsrapport van mij)

Zieke loser

Maar ook ik, aka “zieke loser”, wil blijven evolueren en bijleren. En dus draaide ik het om, stelde ik me een beetje buiten die prestatiemaatschappij en ontdekte des te meer dat het leven niet draait om het aantal stappen. Ik weiger me erdoor te laten verlammen, al kan het me nog altijd verdrietig maken niet te kunnen gaan werken. Voor mezelf, maar toch ook nog steeds een heel klein beetje omdat je dan in onze maatschappij meetelt. Zo krijg je het alvast aangeleerd. Onzin natuurlijk.

Klein is ook heel fijn

Mijn tip? Als al die perfectie en “eisen” je dreigen te verlammen, hou het dan heel klein. Laten we beginnen bij het fundament: Elke dag ben jij het waard om hier op deze aardbol jouw plek in te nemen. Simpelweg omdat jij jij bent. Twijfel daar nooit aan. Je bent geslaagd in het leven. Punt. Van daaruit ga je zien dat je met heel kleine minimuizenstapjes toch wel tot iets komt. En daar mag je trots op zijn. Enkele voorbeelden.

  • De jaren na mijn operatie kon ik niet meer lezen. Vreselijk onhandig voor een boekenliefhebber. Dus begon ik op een dag met een zin. Later een alinea. Dan een pagina. Twee pagina’s. Een hoofdstuk! En op een dag had ik mijn eerste post-op boek uit!!!! (Waar is da feestje???)
  • Lang geleden ben ik even gaan werken. Eerst 19u, teveel. Dan 8u. Teveel. Dan 4u. Teveel. Dan vrijwillig van op de zetel voor de wereldwinkel af en toe kadoverpakking voorbereiden. Perfect!
  • Ik heb een heel lastige periode gehad de laatste maanden, maar ik wilde ook groeien ook al kon ik de zetel niet af. Dus heb ik een aantal Franse boeken gelezen, geen hoogstaande literatuur (we hadden al ellende genoeg haha) maar superleuk.
  • Ik heb ooit lifecoach gestudeerd. Niet op school, want dat kan fysiek niet. Dus via afstandsonderwijs. (Door de heerlijke wetgeving en andere omstandigheden mocht ik er niks mee doen, maar een verrijking is het sowieso.) Ik wist niet of me dat zou lukken. Maar laat dat je niet beletten er toch aan te beginnen! Want je zou je op die manier veel plezier en voldoening ontzeggen… Begin met één bladzijde. Focus niet op die vuistdikke cursus. Het gaat niet om die punten om je rapport. Geniet. Daag jezelf uit en leer bij op jouw tempo, op jouw ritme.

Bedroevend…

Dus, beste mensen, ik weet het. Bij deze is het nogmaals bevestigd. Op de westerse klassieke prestatieschaal scoor ik over de gehele lijn bedroevend laag. Maar laat dat de pret niet drukken! Want ik leer, evolueer en ontdek op mijn eigen bescheiden manier. Wie het kleine niet eert… Voor mezelf tel ik alvast mee, goed rapport of niet. En is zelfliefde niet de basis?