2020 is het mensen. Heel heel lang geleden verbranden onze oma’s hun bh voor meer gelijke rechten. Vrouwen mochten gaan stemmen, een baan buitenshuis nemen of juist niet. Daar had je de keuze in. En toch is er een dingetje. Het is misschien klein en misschien ben ik wel een zeur. Maar toch ik irriteer me er aan. En andere om mij heen misschien ook wel. Waarom zijn de vrouwen vaak degene die alles regelen. Waarom noemt zelfs Jochem Myjer zijn vrouw de LEIDINGGEVENDE.
Ook bij vrouwen die 4 dagen werken, is het een parttime baan. Ik vind daar niet veel parttime aan als ik eerlijk ben. 4 dagen en daarnaast nog huis en huishouden. Kinderen die overal en nergens tegelijk moeten zijn. En in veel gevallen een man die wel helpt en echt zijn steentje wel bijdraagt. En toch hoor je ook steeds vaker, dat vrouwen moeder moeten zijn alsof ze niet werken en werken alsof ze geen moeder zijn. Hoe dan? Maar, en laten we eerlijk zijn, het ligt ook een beetje aan ons: veel geregel doen wij. De vrouw des huizes of zoals Jochem haar dus noemt, de LEIDINGGEVENDE.
Natuurlijke regelaars
Achter iedere sterke man staat een stomverbaasde of trotste vrouw. Wij zijn van nature regelaars. Tenminste de vrouwen in mijn omgeving. Met agendas in de aanslag worden speelafspraakjes geregeld, etentjes met vrienden, datenight, boodschappen en het schoonmaakschema doen we er even bij. Laten we vooral niet vergeten dat als die kindjes dan ook gaan sporten er gehaald en gebracht moet worden. Mannen rijden vaak na werk langs de Hockey-, Voetbalvelden of sporthallen om te halen nadat ze opdracht hebben gekregen van ja de LEIDINGGEVENDE.
Waarmee ik ze echt niet tekort wil doen. Hun hersenen werken gewoon anders. Ik ben er wel eens jaloers op. Als je aan een man vraagt waar denk je aan en hij antwoord Niks. Dan is het ook echt niks. Ik weet niet hoe het met jullie is maar ik kan dat niet. Ik denk altijd wel aan iets. Wat is de planning van morgen. Wie moet waar wanneer zijn? Wat gaan we dan eten en hoe laat? Moet ik zelf nog sporten of is dat de man en wanneer moesten we ook al weer bij de huisarts zijn.
How does she do it?
Je hebt een film, How does she do it, daarin ligt de moeder ’s nachts in bed en gaan de lijstjes door haar hoofd heen. Waarop ze zich realiseert dat er nog een taart gebakken moet worden voor school. Nou ben ik zo’n controle freak dat die taart al ruim klaar staat. Ook voor de vakanties worden er al ruim van te voren routes gecheckt en lijstjes opgeschreven. Waar mijn wederhelft als een ware Tetris-kampioen onze auto inpakt zorg ik dat alles van het lijstje ook werkelijk klaar staat om in te pakken.
Maar waarom doen we dat? Is dat een systeem dat in ons programma is geïnstalleerd? De leidinggevende regelt en de man voert uit. Op zich natuurlijk een prima systeem als het altijd goed gaat. Maar op een of andere manier ben ik degene die zich altijd vreselijk druk maakt en probeert mijn wederhelft mijn stressbrandjes te blussen. Ik zou wat meer mannelijke hersenen willen hebben. Dat ik gewoon eens aan niks kon denken. Dat alles geregeld word en ik alleen mijn Tetris skills uit de kast hoef te trekken voor de vakantie. Laat het los, laat het gaan. En als die vakantiedingen nou m’n ergste probleem waren dan viel het wel mee.
Maar ik moet altijd de touwtjes in handen hebben. Ik kan dingen nooit eens los laten of door een ander laten doen. En daar gaat het fout en daar doen mannen hersenen niks aan ben ik bang. Dat is meer een slecht karaktertrekje.
