Medicatie. Tja… Daar kan je veel over zeggen, toch? Word je er blij van? Mwah. Word je er verdrietig van? Nah. Weet je wat? Laat ons het plaatsen in het vakje “noodzakelijk kwaad”. 😉

Plezant

Kortom, wat ik alvast voel bij het woord “medicatie” is een heel dubbel allegaartje van blij, dankbaar, balen, beu zijn, ni tof, geen oplossing, extra comfort. Allemaal verschillende pillekes en poederkes en drupkes en plakkerkes die zo hard hun best doen, eerlijk waar. En toch. Plezant wordt het niet mét maar waarschijnlijk is het nog minder plezant zonder. En daarom doen we het er soms helaas mee.

Corvee

Uiteraard ben ik dankbaar en zo van die dingen, maar een mens wil diep in zijn hartje uiteraard het liefst helemaal zonder. Kijk mama: ik kan het helemaal zelf! En wat een corvee is me dat toch soms: dagelijks meermaals sta je voor de medicatietroep en neem je weer je dosis lekkers. Wat een zieke lijden kan! 😀

Spijbelen

Onoverkomelijk? Maar nee joh. Routine? Yep! En toch… Stiekem wil je al eens spijbelen, geef toe. Gek he, want zo erg is dat innemen/toedienen niet op zich. Maar het feit dat het telkens weer mòet… Dat doet het hem. Want het maakt je net iets minder vrij en herinnert je in dat ene kleine gebaar weer even aan je conditie. (Voor het geval de rest van de dag je dat zou laten vergeten… :D)

Er was eens een buurvrouw..

Medicatie. Het woord doet me aan een vroegere buurvrouw denken. Zij startte met één aandoening waarvoor zij “straffen toebak” oftewel zware medicatie voor moest nemen. Met de nodige heftige bijwerkingen er gratis bovenop. Waardoor ze een bijkomende medicatie kreeg tegen die nieuwe bijwerkingen. Waardoor ze weer een andere aandoening ontwikkelde en weer extra pillen moest nemen. Uiteindelijk eindigde de dame met tig aandoeningen en wel twintig soorten pillen. (Nu hield die dame wel van een beetje aandacht, dus misschien was ze stiekem op een rare manier wel blij met haar slachtofferrol.)

Rare meid

Ik ben integendeel meer van de “hoe minder, hoe liever”. Bekentenis: ik reageer nogal vaak raar op medicatie en dat is niet echt tof. Dus moet ik veel via voeding doen, een zachtere weg waar mijn lijf niet van gaat flippen. 😉 Ook MAG ik een aantal medicatie NIET meer nemen omdat het mijn oorspronkelijke aandoening verslechtert. (Altijd weer speciaal doen he, typisch ik!)

Kluwen

Andere medicatie MOET ik dan weer nemen omdat er simpelweg geen andere optie is, ondanks heerlijke bijwerkingen en geen resultaat i.v.m aandoening B die komt door aandoening A net als aandoening C etc trouwens. Het is net dàt kluwen van verschillende ziektes als gevolg van elkaar wat het zo een uitdaging maakt voor arts en patiënt om een juiste medicatie te vinden. Eentje die jou zo min mogelijk schaadt en zo goed mogelijk ondersteunt in je dagelijks leven en op termijn. Ook al omdat het ene lijf heel anders kan reageren dan het andere.

Eindig

Zo is het soms zoeken met een blinddoek op en blìjven aanhouden tot je een zo goed mogelijke optie hebt om je met jouw probleem te helpen. Die dan helaas op termijn weer andere heel slechte dingen kan doen voor je lijf waardoor je er mee moet stoppen om dat gevaar weg te nemen. En mag je terug naar af: aandoening A kan weer vrolijk zijn gang gaan zonder dimmer erop. Een lijf is immers niks statisch… Dus ook medicatie evolueert in de loop van de decennia: Je hebt blijverkes, tijdelijke contracten, nieuwkomers en stagelopers.

Best lest

En zal ik je eens wat zeggen? Namelijk het allerbelangrijkste? Sommige medicatie is verdorie zelfs LEKKER! 😀