Chronisch ziek zijn, lastig voor jou als patiënt maar ook voor jouw omgeving. Mensen zullen verdwijnen omdat het een niet veel voorkomende situatie is  en er geen handleiding is voor zo’n situatie, daarom heb ik geprobeerd enkele belangrijke adviezen samen te stellen voor alle vrienden en/of familie van chronische patiënten. 

Acceptatie

Het aller-belangrijkste is de acceptatie van de ziekte, er is in veel gevallen helaas niets aan te doen dus het enige wat we kunnen doen is accepteren dat het zo is en dit ons overkomt.

Dat je de situatie van een patiënt accepteert en respecteert kan je laten zien door eventuele twijfels NOOIT uit te spreken. Zeg niet dat het tussen hun oren zit of dat je betwijfeld of iemand wel echt zijn best doet om beter te worden. Het klinkt zo simpel, maar toch een veel gemaakte fout.

Stel je spreekt met iemand af, wees dan niet boos of teleurgesteld als er op het laatste moment wordt afgebeld. Vaak balen wij hier zelf al genoeg van en is deze beslissing niet makkelijk geweest om te nemen. Ik zelf kan makkelijk 4-5 uur doen over zo’n beslissing omdat ik weet dat mijn lichaam het niet kan maar ik het zo vervelend vind voor de ander. Een goede reactie bij het afzeggen is daarom erg fijn.

Contact

Als zieke stort je wereld in elkaar en verlies je in vele gevallen alles. Je bent enorm eenzaam en hebt het idee dat de maatschappij je voorbij rent terwijl jij niet eens kan opstaan.

Sociaal contact is daarom erg belangrijk. Wanneer mogelijk is het natuurlijk fantastisch om diegene ergens mee naartoe te nemen, maar denk niet te groot. Even wat gaan eten is vaak al erg belastend, bij twijfel: overleg! Ook kan je gewoon heel simpel iemand een berichtje sturen en daarmee iemands dag een stuk beter maken.

Stel iemand reageert een dag niet, heeft dit vaak een reden. Wij negeren je niet, want wij koesteren iedereen die nog contact met ons zoekt. Geen reactie laat vaak zien dat we een slechte dag hebben en echt geen mogelijkheid hebben om te antwoorden. Is diegene wel soms online, heb dan geen vooroordeel hierover, ik stuur mijn moeder of broertje namelijk vaak een berichtje als ik iets nodig heb of het slecht gaat.

Gespreksonderwerp

Veel mensen denken dat je een patiënt altijd moet vragen hoe het gaat en wat de vorderingen in de medische molen zijn, maar vaak is het juist heerlijk om het er niet over te hebben. Vraag sowieso niet hoe het gaat als je niet geïnteresseerd bent in het antwoord, niemand heeft daar wat aan. Vertel gewoon eens hoe jouw week was of roddels of grappige verhalen die je hebt gehoord uit de omgeving, het kan zo simpel zijn!

Lichaamstaal

Grenzen aangeven is enorm moeilijk, want je bent allang blij dat er iemand de moeite heeft genomen om bij je langs te komen. Probeer daarom als vriend(in)/familie op de lichaamstaal van de patiënt te letten. Vaak kan je zien of mensen over hun grenzen zijn gegaan door de kleur van het gezicht, vaak is dit bleker, iemand ziet er moe uit, gaat vaak anders zitten of rekt lichaamsdelen. Dit zijn er een paar, maar is bij iedereen verschillend. Natuurlijk kan jij niet weten wat dit allemaal is, twijfel je: vraag gewoon.

Hulp

Net zoals grenzen aangeven is hulp vragen ook erg lastig. Om ons te ontlasten kan je altijd basic dagelijks of wekelijkse klusjes spontaan komen doen. Denk aan eens een extra portie koken, boodschappen doen, hond uitlaten, huis een snelle schoonmaak geven. Voor jou even 30 minuten werk, voor ons een dag minder revalideren. 

Zo’n klusje kan je dan natuurlijk ook makkelijk combineren met een sociaal bezoekje. Voor iemand koken en ondertussen gezellig kletsen is een goede combinatie.

Overleg

Voel je niet schuldig als je niet precies weet wat iemand wil, kan of mag. Overleggen is altijd goed. Voorkomen is nou eenmaal beter dan genezen. Dus vraag gewoon wat iemand wel of niet kan, hoe je kan zien of iemand een slechte dag heeft, hoe je iets voor iemand kan betekenen op slechte dagen, enzovoorts. Zo blijft de vriendschap en/of band precies zoals die was en kunnen jullie verder gaan met leuke herinneringen sparen!

Probeer diegene te zijn die wél bleef waar iedereen diegene verliet, en we zullen je eeuwig dankbaar zijn.