Ben jij chronisch ziek en kreeg je dit al vaker te horen? Moet jij ook zuchten als je deze uitspraak hoort? Want wat moet je ermee? Het is zoiets als zeggen: “Je krijgt wat je verdient, en oef wat ben ik blij dat ik er niet mee zit!” 🙂 En soms heb je daar even geen boodschap aan.

Geef het een plekje

Ik ben zeker niet tegen manieren om dat wat in je leven gebeurt te plaatsen. Nee! Integendeel, dat is heel gezond en slim om doen! Iedereen moet (én mag!) dat op zijn eigen manier doen: ontdekken wat werkt voor hem/haarzelf. You do you! Maar zelf vind ik “Alles gebeurt om een reden” of “Dat dit in je leven is, is omdat je het aankan” soms echte dooddoeners. Figuurlijk dan. Het is hetgeen wat een ander mens overkomt (onbedoeld) bijna afdoen als futiel en zeker niet onze zaak. (En kunnen we dan nu over wat anders praten want dit onderwerp vinden we erg ongemakkelijk en we weten niet goed wat te zeggen…)

Niet “Waarom” maar “Wat”

Wat ik persoonlijk veel leuker en zinvoller vind dan fantaseren en speculeren over wat die “reden” waarom het gebeurt dan wel mag zijn, is kijken naar wat ik uit de situatie zoals ze nu eenmaal is kan halen. Voor mezelf. Voor het project mens-zijn waarvoor ik hier op de aarde rondloop. Wat kan ik hiervan leren, hoe ik het kan gebruiken om te evolueren als mens? Want één van de tofste dingen aan het leven is voor persoonlijk toch wel dat je altijd blijft groeien en bijleren. Daar staat geen leeftijd op. Gelukkig want het zou hier maar een saaie boel worden… Onverwachte dingen op je pad dagen je uit en trainen je veerkracht, creativiteit en flexibiliteit.

Rijk

Zelf leerde ik doorheen de jaren heel veel van mijn conditie en lichaam. Natuurlijk had het wel leuk geweest zo zonder die ziekte! 😀

Maar ik leerde mijn gevoelens sneller te delen met anderen, zelfzorg niet als egoïstisch te zien, beter op te komen voor mezelf in het dokterskabinet (nog steeds work in progress op dit gebied), intens te leven vanop die 40cm x 70cm die mijn zetel is, zo dankbaar te zijn en dan niet omdat het hip is maar omdat ik het voel tot in het putteke van mijn tenen, diepe contacten te koesteren, ontdekken hoe ik met heel kleine gebaren ook wat kan betekenen in dit bestaan en voor anderen, leren dat ik stormen in het leven overleven kan en nog zoveel meer.

Als ik mijn situatie op die manier bekijk, zie ik een rijkdom. Een schatrijk leven. Overvloed, evolutie, op weg naar wijsheid.

Tevreden mens

Waarom zou ik wakker liggen van de gedachte dat alles gebeurt om een reden? Met mijn karakter dreigt me dat in oververmoeide dagen enkel te brengen op het pad van gevoel van schuldig zijn aan iets waarvan ik niet weet wat maar het moet zeker aan mij liggen. Het gevoel iets fout gedaan te hebben enzovoort enzovoort… Wat ik dus net niet nodig heb! Want oppeppende, vrolijke gedachten zijn dat niet, toch? Het kan dus heel goed zijn dat alles gebeurt om een reden maar ik ken ze niet en heb ook niet de behoefte om ze te gaan zoeken. Want ik weet dat ik er iets van gemaakt heb, van dat grote gebeuren genaamd chronisch ziek zijn. Het heeft mij als persoon verder verfijnd en geschaafd tot een redelijk presentabel exemplaar waar ik meestal best tevreden mee ben…