Ik heb deze week afscheid van mijn grote onvoorwaardelijke liefde genomen. Mijn trouwste maatje Clyde leeft niet meer… Hij heeft maar liefst dertien jaar mogen worden wat vrij oud is voor een grote hond. Dat is een kleine pleister op de gapende diepe wond van verdriet wat zijn overlijden teweeg bij mij brengt. Afscheid nemen van mijn kameraad, een waakhond waar ik mij altijd veilig bij voelde. Het is een gemis en het huis is opeens heel leeg…

Alleen maar liefde

Een huisdier verliezen kan nog meer pijn doen dan een vriend verliezen. Clyde betekende zoveel voor mij. Hij veroordeelde niet, klaagde nooit en verwachtte nooit niets. Het enige wat ik van hem terugkreeg was liefde, het mooiste wat ik kon krijgen. Nu dat wegvalt doet dat heel erg zeer. Hij was jarenlang samen met mij het gezin in huis. Met zijn tweeën konden wij alles aan. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat ik treur om hem.

Raar om te rouwen om een huisdier?

Sommige mensen denken dat het raar is om te rouwen om het verlies van een huisdier. Die mensen hebben nooit een gehechtheid aan een huisdier ervaren. De onvoorwaardelijke liefde en de genegenheid dat alleen een dier kan bieden. Het verlies van hun constante aanwezigheid is dan ook moeilijk onder woorden te brengen voor mensen die nooit een dier hebben gehad. “Het was maar een kat of hond, kom er overheen” is dan ook een veelgehoorde zin. Natuurlijk kom ik hier ook overheen maar laat mij nu maar even nog rouwen…

Mooie herinneringen

Ik kijk terug op mooie jaren samen met mijn trouwe viervoeter. Natuurlijk heb ik hem ook wel eens verwenst als hij weer eens wat had gedaan wat niet mocht. Eten had gestolen of zichzelf had uitgeleefd op mijn schoenen. Maar zijn trouwe blik was voldoende om het hem te vergeten. Hij heeft alles gegeven wat in zijn macht lag en nu heeft hij zijn welverdiende rust. Hopelijk rennend over de oneindige polders met een heleboel andere hondjes. Met die gedachte hou ik mezelf sterk. Ik ruim zijn mand op, raap de tennisballen op uit de tuin. Alleen mijn ramen heb ik nog niet gezeemd. Zijn neusafdrukken staan er nog op. Dat kan ik nog even niet. Die laatste tastbare herinnering aan mijn Clyde hoeft nog even niet gewist te worden…