Een op de drie Nederlanders is bang om eenzaam te eindigen. En acht op de tien mensen geeft aan dat ze het daar zwaar mee zullen hebben. Ik snap hen wel. Ook al ben ik vandaag optimistisch. Ik ben namelijk altijd optimistisch maar heb ook mijn momentjes van eenzaamheid. Heel het jaar heb ik daar ook geen problemen mee maar een eenzame kerst is toch wel een dingetje…

Alleen zijn

Ik heb regelmatig bewuste momentjes van “alleen zijn”. Uren in de polder wandelen, alwaar wel met mijn hond, met de vogels en de strepen in het zwerk trekkende vliegtuigen, het geeft mij rust in soms de drukte van mijn leven. Maar dat is natuurlijk iets anders dan echt eenzaam zijn.

Het geluk

Iets anders wordt het wanneer mensen, geliefden, familieleden, kennissen en buren, een voor een verdwijnen uit je leven en er uiteindelijk niets of niemand nog om je geeft. Het overkomt jammer genoeg veel mensen. Oudere mensen bijvoorbeeld die “het geluk” hebben om nog lang te leven; ze overleven alles en iedereen en blijven vaak eenzaam achter.

Eenzame kerst

Nodig eens een eenzame uit met kerst… Een slogan die je vaak hoort maar wie doet het ook echt? Wie zet straks zijn deur open voor een buurman, een kennis of vriendin? Ik heb gelukkig zulke lieve mensen om mij heen zodat ik deze dagen altijd wel goed doorkom. Maar op een avond die voor de meesten onder ons gevuld wordt met warmte, wijn, knuffels, liefde en “Stille Nacht”. Het is iets om over na te denken. Op kerstavond en natuurlijk ook op alle andere dagen. Want als je eenzaam bent, zijn er veel stille nachten in een jaar.

Fijne dagen!