Ik hou van dieren, dat is nu eenmaal zo. Daarmee bedoel ik alleen niet de kleine afschuwelijkheden, zoals insecten en ander ongedierte! Hoeveel nachten woont er ook in mug in onze slaapkamer? Wanneer geven deze het op? Nooit! Of zou het net zo zijn als bij mensen die zeggen; “We hebben een muis?” Want we weten allemaal dat het nooit maar één muis is. Dat is hoogstens de verkenner en daarachter verschuilt zicht een miljoenennest.

Zielig?

Met zo een muizennest komt er telkens een andere muis uit dat nast kijken wat er te halen valt. Die dan in de gruwelijke klauwen valt van mijn buurtkat. Althans dat is bij mij dus zo en dat vind ik dan weer zielig voor die moedige muis. Maar goed, bij insecten vind ik niet zo snel iets zielig. De mug moet dood! En niets anders dan dat. ’s Nachts dus die ene mug, die ongetwijfeld garant staat voor vele muggenvrienden. Lig je in het donker is de mug overal te horen, vooral dicht bij je oor. Zodra je het licht aandoet; weg mug?!! Ik ben er dus echt van overtuigd dat zo een mug een connectie heeft met de lichtschakelaar. Maar overdag in tuin en huis; de wesp! Want echt serieus, nooit vlogen er zoveel wespen in mijn tuin en serre.

Gestoord worden bij het eten

Met geen mogelijkheid konden mijn visite en ik maar een hap van iets eten; onmiddellijk zaten ze om ons heen. We bleven maar naar elkaar roepen; “Niet slaan, niet bewegen, stilzitten!” en “Hij zit op je hoofd, nu is hij weg, oooh, nu is ie er weer” en dat soort dingen. Op het moment dat mijn visite al stilzittend toch werd gestoken, trokken wij ons terug uit de tuin. Die is nu tijdelijk niet meer van ons…

Nut van een wesp

Ik hing moordwapens op: een wespenvanger met speciale wespensiroop. Daar verdronk er zo nu een dan een in, maar dat vond ik toch weer een sneue dood, dus haalde ik die maar weer weg. Ik bedoel, ik zat er toch niet meer. In de tussentijd zocht ik het nut van een wesp op. En dat was best nog heel wat; zonder wespen zouden er meer luizen zijn en andere wezentjes. Dat wilde ik ook weer niet.

Medelijden met insecten

Zo word ik dus heen en weer geslingerd tussen gevoelens. En kreeg ik zelfs medelijden met de, in mijn ogen, totaal nutteloze naaktslak. Wat een somber leven leidt die! Een beetje aarde omwoelen en wachten tot een vogel je opeet…Dus laat die slijmerige slakken voorlopig ook maar genieten in mijn tuin in de avonduren. Mijn tijd komt nog wel. Op de koude winterse avonden zijn alle insecten weg. Hoera!