Een prachtig boek, gevuld met tranen en een glimlach.

Lily en de Octopus
Steven Rowley

Lily is de twaalfjarige teckel van Ted Flask, een eenzame veertiger die na zijn zoveelste mislukte relatie al zijn liefde en aandacht liever aan zijn trouwe metgezel besteedt. Lily en Ted zijn de beste vrienden, ze kijken smen televisie en spelen oneindig veel spelletjes. Maar als er op een dag een kwaadaardig gezwel te zien is op de kop van Lily stort Ted volledig in. De liefde van Lily is onvoorwaardelijk en Ted heeft geen idee hoe hij zonder haar verder kan leven. Hij besluit terug te vechten, maar hoe bestrijd je iets wat misschien wel sterker is dan liefde?

Het boek begint met een discussie over Ryans en Chris’ en Matts, welke is nou het leukste? Maar al snel ziet Ted iets op het hoofd van Lily,  een octopus die zijn twee armen als kinbanden langs haar snuit heeft hangen. Rechts boven haar slaap ziet Ted een grote bult zitten met een oog en acht armen. In het boek speelt de octopus wel de grootste rol. Je wordt meegenomen in het gevecht in Ted Flasks hoofd. Hoe moet hij deze octopus verslaan? Kan hij hem laten schrikken met opblaashaaien? En wat nou als we hem eraf proberen te snijden? Een operatie? Ted loopt bij een psycholoog, maar het enige waar hij aan kan denken is de octopus.

Nog nooit heb ik hard op gelachen en zo veel gehuild bij een boek. Als ‘sprekende’ hond komt Lily echt binnen in je hart en ook de octopus krijgt een plekje. Je maakt als lezer alle gedachten van Ted mee en word meegesleurd in zijn emoties. Er is veel plaats voor humor, maar ook verdriet wordt echt aangesproken (de laatste 40 bladzijdes van het boek heb ik zitten huilen). Lily’s blafjes zijn in de tekst zo opgeschreven dat je haar echt kan horen blaffen en de octopus is een venijnig wezen.

Laat je meesleuren in een verhaal vol emotie, een verhaal waarvan je niet wilt dat het afloopt en waarbij je door blijft lezen. Een verhaal als deze raakt je zo diep dat je het nooit meer vergeet. Altijd zal Lily in mijn hart bij mij blijven en ik heb nog nooit zo veel van mijn eigen huisdieren gehouden als nu.

A heart is judged not by how much you love, but by how much you are loved by others.