Eindelijk is het gebeurd, na twee en half jaar geduldig en zorgzaam zijn. Ik heb mijn haar gedoneerd! De schaar erin! Wees niet bezorgd: Ik heb nog een beetje haar voor mezelf gehouden: het is nu kinlang.

Vrijwilligen

Je moet weten dat ik altijd graag iets voor een ander heb willen doen. Ik ben mens, kortom. Ging regelmatig werk niet langer, dan probeerde ik aangepast vrijwilligerswerk. Tot de onvoorspelbaarheid van mijn lichaam en benen maakte dat ik echt niet meer die betrouwbare vrijwilliger kon zijn waar je op kan rekenen. Neem daarbij het feit dat kanker in ons leven erg dichtbij kwam en dat je als kankerpatiënt vaak je haar moet missen voor een periode. Die twee feiten gecombineerd leidden uiteindelijk tot het feestelijke: De schaar erin!

Bad hair days

We weten allemaal dat haar erg belangrijk is voor ons gevoel van welzijn. Het vertelt wie we zijn. Bad hair days zijn ieders nachtmerrie. Je haar verliezen is altijd heftig. Of het nu door chemo komt, door een vorm van allopecia, of hormonaal. Je zelfvertrouwen kan een serieuze knauw krijgen. Plots krijg je bovenop alles wat gaande is in je leven ook nog eens te maken met starende mensen die je helemaal niet kent, zodat je telkens erop gewezen wordt dat dit niet normaal is en blijkbaar een goeie reden voor ongegeneerd gapende blikken.

Fantastisch! Hoera!

Sommige mensen zeggen: Dit ben ik en ik weiger me te verstoppen. Fantastisch! Hoera!. Anderen dragen een leuk mutsje of een kunstige doek. Fantastisch! Hoera! En weer anderen hebben geen zin in die starende blikken want telkens haalt dat hen uit balans. Zij gaan voor een pruik, dichtbij hun originele kleur en snit of net helemaal anders. Het geeft hen de vrijheid meer op te gaan in de massa, en een boost van vertrouwen. Fantastisch! Hoera!

Haarwensen

Qua pruiken kan je zo duur gaan als je wil, maar altijd is het een best prijzige zaak. Denk aan de aankoop en het onderhoud. Kunsthaar is altijd goedkoper dan echt haar. En pruikjes voor kinderen zijn al helemaal een zeldzaamheid. We kennen allemaal de actie van “Think PInk” waarbij veel kappers aangesloten zijn. Ikzelf doneerde via een kapper die ook pruiken verkoopt en verzorgt. Het haar gaat via hen naar een bedrijfje dat pruiken maakt voor kinderen. (haarwensen.be ) En zo kon ik vanop mijn zetel toch vrijwilligen! Ik begon eraan toe ik helemaal niet in staat was voor de hoognodige kappersbeurt. En zo gebeurde het dat die kappersbeurt plots helemaal niet meer nodig bleek! Sterker nog: het was absoluut tegen het plan in! Voorlopig ging vooral NIET de schaar erin!

De schaar erin!

Nu zijn we vele dagen en wasbeurten, conditioner en haarolie, schuivertjes en elastiekjes verder. Ik verzorgde mijn haar extra goed: het was immers niet langer mijn eigen haar op mijn hoofd. Dus geen hete haardroger, ruw handdoekgewrijf op nat haar en bijna altijd veilig bijeen in een dot. Die haarpunten moesten en zouden gered worden van dreigende haarsplitsdrama’s. Eindelijk was de lengte van minimaal dertig centimeter gemeten in de nek ruim overschreden, ja, ook voor die koppige opgeknipte kortere stukjes! Fantastisch! Hoera!

Zenuwachtig

Weetje: kappers blijken enorm zenuwachtig te worden van klanten die van erg lang naar kort gaan. Zoals we immers allemaal weten: wat eraf is kan er niet meer aangezet worden. “De schaar erin” duidelijk heeft al veel drama’s veroorzaakt in de kappersstoel als ik zo kijk naar de nerveuze kapper. De kapper die wel honderd keer vraagt of je het echt echt echt wil doen en de eerste knip van de schaar eindeloos uitstelt, terwijl je bij het maken van de afspraak duidelijk aangaf dat je kwam om je haar te doneren. Tot het zowat komisch wordt en je als klant medelijden krijgt met die arme overspannen kapper die duidelijk al te veel hysterische klanten voor de kiezen kreeg. Zoals eerder gezegd: haar draagt erg veel betekenis en emotie in zich…

Twee vlechten

En toen eindelijk kwam de lengeverwachte dag dat ik lang genoeg had gespaard en verzorgd. Het is gelukt! Ik kon twee mooie glanzende gave vlechten doneren. De schaar ging erin en ik kreeg geen zenuwinzinking. Ik moet er maar op vertrouwen dat ze niet in de vuilbak verdwenen achter mijn rug. Maar ik ga ervan uit van niet. En zo komt het dat ik hopelijk kan bijdragen aan een pruikje dat in de toekomst een kind en zijn/haar omgeving blij kan maken. En we maken allemaal graag al eens iemand blij, toch?

(PS: Wist je dat er een systeem is waarbij ecologisch verantwoorde kappers zich in de Benelux kunnen aansluiten? Daarbij hoeft je haar niet zo lang zijn. “Hair recycle” haalt de verzamelde haren op en doet er allerlei cools mee. Bijvoorbeeld: het haar wordt ingezet voor een schoner milieu en in de medische wereld gebruiken ze de keratine in de haren voor brandwondverzorging. )