De komende weken hou ik, Eline, jou op de hoogte hoe mijn afkickproject verloopt. Ik ben 21 jaar oud en zit inmiddels al 3 jaar thuis met deels onverklaarbare chronische pijn. Er is een diagnose, maar de pijn die ik heb zou daar niet bij horen, de vraag is dus of er meer aan de hand is. De pijn bevind zich in mijn arm, hier mis ik 50% spieren. Inmiddels heb ik een nieuw goedje gekregen, namelijk pregabaline, en dit is mijn grote redder. Ik kan nu zeggen dat ik rond de 70/80% pijnvrij ben. Nu is alleen de grote vraag, werkt dit ook zonder de 80 mg oxycodon…. Dit zie je de komende weken!

Mijn laatste afkickdagboek is inmiddels alweer drie hele weken geleden, de stilte heeft helaas een niet zo’n makkelijke reden als dat het leek. Daarom is het tijd voor wat uitleg. 

Tijd voor en pauze

Zoals ik in week 11 al omschreef gaat het emotioneel niet heel goed met mij. Al jaren lang toon en voel ik minder emoties, bij welke omstandigheden dan ook. Niet omdat ik deze niet wil laten zien, want ik ben heel open en iedereen mag alles weten, maar puur omdat ik ze niet meer voel. Altijd had ik één excuus voor mijzelf: ik zit aan hevige medicatie, die ook emoties afvlakken, dus dat zal het wel zijn. Nu ik inmiddels al heel wat weken aan het afkicken ben, had ik dus verwacht dat ze terug zouden komen. Maar dat was niet het geval…

Vier jaar geleden

Toen vier jaar geleden mijn pijn behoorlijk heftig werd zat ik voor de zoveelste keer bij de huisarts voor medicatie. Ik was net 1 maand afgekickt van de Tramadol, en was 4 hele weken vrijwel pijnvrij. Toen de pijn weer kwam opzetten bespraken wij de medicatie mogelijkheden en concludeerde de huisarts dat ik best een grote kans had dat ik niet alleen opnieuw een aanval van chronische pijn had, maar ook een beginnende depressie. We besloten te gaan voor antidepressiva, dit heeft gelukkig een grote depressie weten te voorkomen. Ook merkte ik na 1 jaar dat als ik het een week niet slikte ik het niet miste, dus besloot ik te stoppen.

De afgelopen vier jaar waren niet de makkelijkste. Natuurlijk speelde mijn chronische pijn daar een extreem grote rol in. Je gaat van een actieve jonge meid naar iemand die jaren tussen 4 muren ligt, je verliest vrijwel al je vrienden en artsen en/of je omgeving geloven vaak niet dat er echt wat aan de hand is. Daarnaast is mijn lieve oma overleden, waardoor ik een angststoornis heb ontwikkeld. Mijn relatie ging uit en ook mijn ouders liggen in scheiding. Een oppervlakkige omschrijving van veel grote dingen, maar iets waar genoeg emoties van naar boven horen te komen, zou je denken.

Opnieuw depressief

Inmiddels zit ik al bijna een jaar bij mijn huidige en beste psycholoog die ik in de afgelopen jaren heb gehad. Met haar besprak ik natuurlijk al een tijdje mijn zorgen over het verdwijnen van mijn emoties. Toen ik vorige week uitsprak hoe ik merkte dat het nog verder af nam, en elke heftige gebeurtenis die nu plaats vindt mij niets meer uit maakt, besloten we actie te ondernemen. Ze maakte zich net zoveel zorgen en zag mij helaas ook achteruit gaan. Na wat testen kwam er uit dat ik opnieuw depressief ben. Deze diagnose had ik zelf niet verwacht in eerste instantie, omdat ik niet zoals de vorige keer totaal geen interesse meer had in leuke dingen, maar achteraf blijkt dit toch wel het geval te zijn. Hoogstwaarschijnlijk heb ik al jaren mijn emoties afgevlakt en liggen ze in een lastig bereikbare diepe put. Het afvlakken van emoties is vervolgens overgegaan in het niet hebben van emoties, en dat is de plek waar we nu helaas zijn.

Sinds gisteren ben ik bezig met het uitproberen van nieuwe antidepressiva, maar dit betekend helaas dat ik tijdelijk mijn afkickproces op pauze moet zetten. Omdat antidepressiva veel bijwerkingen kan hebben, verwacht de huisarts dat ik mijn oxycodon nodig zal gaan hebben de komende weken. Daarnaast moeten wij goed kunnen meten hoe de antidepressiva mentaal werkt en dat valt niet goed te meten als ik iets groots doe zoals afkicken. 

Wanneer de volgende afkickdagboek online komt weet ik helaas niet, ik hoop er natuurlijk op dat over 4-6 weken mijn antidepressiva zal gaan werken en ik mij beter ga voelen. Zodra de laatste 10 mg er eindelijk af gaat, zijn jullie de eerste die het weten. Dus: hopelijk tot snel!