Laatst zag ik op instagram een post uit de chronic illness community over corona die bleef hangen. Over de manier waarop dingen gezegd of net niet gezegd worden, wat heel veel betekenis in zich draagt. In dit geval ging het over de cijfers van het aantal coronaslachtoffers in Amerika. Het aantal was hallucinant hoog. Maar het betrof vooral mensen met onderliggende aandoeningen en/of ouderen stond erbij als tweede zinnetje. Bij wijze van geruststelling. O, oké, goed om weten. Ik dacht al dat het verlies erg was. Maar als het vooral mensen met “mankementen” waren, dan is het zo erg niet, toch? Want eigenlijk komt het erop neer dat we grotendeels enkel mensen hebben verloren die geld kostten aan de maatschappij. Oef, dat scheelt. Het gaat net iets te ver om te zeggen dat het winst is voor de maatschappij, maar eigenlijk zeggen we het toch. Dan kan ik nu vrolijk weer verder met mijn dag.
Coronaslachtoffers: cijfers of mensen?
Ik weet zeker dat degenen die de originele tekst opmaakten over de cijfers van coronaslachtoffers, er niet bewust bij stilstonden, wat ze nu eigenlijk vertelden met dat ene zinnetje. Aan de oppervlakte geeft het immers gewoon de feiten weer. Ja, er zijn veel overlijdens. Ja vooral bij ouderen/mensen met onderliggende aandoeningen. Maar het is toch maar even gezegd. Voor de maatschappij valt het nogal mee. De mensen achter de cijfers niet lijken te bestaan, onbelangrijk. Terwijl het voor zo veel van die kwetsbare mensen uit de “overtollige” bevolking én de mensen rond hen die om hen geven een klap, nog een klap, kan betekenen om dat zinnetje op papier te zien. Alsof rouwen om een verloren mensenleven niet helemaal geoorloofd is, omdat het toch al een soort van minderwaardig leven was. Says who?
To work or not to work
Hoezo zijn mensen met ziektes en vele jaren op de teller en dito rimpels minder dan een ander? Zijn de zogenoemde “gezonden” van deze wereld enkel van economische waarde en telt verder niets? To work or not te work, is dat de enige vraag? Alle andere lagen van een mens lijken wel ondergeschikt aan de wat hij ons opbrengt. Auch. Dat doet pijn. Bij kwetsbaren én gezonden. Achter elke mens zit een verhaal. Getallen bestaan enkel op papier. Laat ons proberen dat niet te vergeten als we weer een verhitte facebookdiscussie vol meningen of een droge statistiek zien voorbijkomen.
Onoverwinnelijk
We zijn allemaal kwetsbaar als mens. Ja, ook als je denkt van niet. Gezond is niet superieur aan ziek of bejaard. In leven en lijden zijn we allemaal net dezelfde. Dus als je zulke cijfers ziet, weet dan dat het ook jou of je omgeving kan overkomen. Jazeker, we zijn allemaal superhelden in ons eigen bestaan. Maar nee, we zijn niet onoverwinnelijk.
