Oxycodon, ik heb er eerder een blog aan gewijd. Aan de vooravond van mijn afbouwschema. Oxycodon, het medicijn dat heftigere is dan heroïne. De medicatie waar ik drie jaar lang een euforische tijd mee heb beleefd. Mijn vriend in slechte tijden, die de pijn wegnam maar bijna de controle over heel mijn leven nam. Bijna… want ik ben er vanaf! Met goede begeleiding en enorme wilskracht.

Een chapeau van mijn artsen, 80 procent wordt opgenomen in een afkickkliniek en daarom heb ik wel een schouderklopje verdiend, want deze dame heeft het maar mooi gedaan op eigen kracht en dat werd door de media opgepikt. Ik heb een interview mogen doen voor het programma Nieuwsuur. Jullie kijken toch ook wel?

Pijn

Het pilletje dat zo makkelijk wordt uitgeschreven in deze tijd. In deze tijd inderdaad, want hoe vaak horen we onszelf het advies aan patiënten niet zeggen; “Je hoeft tegenwoordig geen pijn te hebben.” En als er dan door de medici gehoor aan wordt gegeven valt vervolgens heel Nederland erover dat men deze medicatie niet zomaar mag uitschrijven. Gewoon goede controle houden is mijn mening. Controle door de artsen, geen herhaalrecepten, maar op zijn tijd de patiënt naar het spreekuur laten komen om te kijken hoe het gesteld staat met het pijncijfer.

Wilskracht

Ik geef toe: het afkicken ervan ging niet zonder slag of stoot. Slapeloze nachten, overmatig zweten, kribbig en terecht dat mijn omgeving mij wat met rust liet. Ik was niet te genieten. Wekelijks kon ik bij mijn huisarts mijn dosis voor die week ophalen. Een heel afbouwschema was er gemaakt en elke vrijdag mocht ik mijzelf melden. Mijn trots weerhield mij ervan om niet teveel medicatie te nemen dan afgesproken omdat ik anders voor vrijdag zonder zou vallen. Het kwam niet in mijn gedachte voor dat ik eerder zou moeten bellen! Daar was (en ben ik) te trots voor. Mijn huisarts was mijn beste vriend. Ik mocht mijn verhaal doen, hij liet mij uitrazen, gaf mij het schouderklopje en daardoor besefte ik dat ik dit zelf kon, maar met zijn hulp heb ik het gered.

Trots maar wel saai

Supertrots ben ik natuurlijk op deze prestatie. Ik heb het maar mooi voor elkaar gekregen. Het leven is wel minder euforisch, beetje als saai voelt het. Ik mis de overweldigde ideeën, de extra prikkeling op mijn zintuigen maar ik sta weer scherp in het leven. Een beetje te scherp volgens mijn omgeving… Mijn scherpheid qua woordgrappen en problematiek is weer volledig terug.

Oxycodon en Nieuwsuur

Ik werd verleden jaar al benaderd door een journalist of ik mijn verhaal wilde doen over het gebruik van Oxycodon voor de krant. Nu kreeg het verzoek om mijn verhaal op televisie te doen. Voor het programma Nieuwsuur heb ik dit gedaan. Voor al die andere Oxycodon-gebruikers, dat ik kan aantonen dat men wel kan afbouwen of een gecontroleerd gebruik maken van Oxycodon. Maar ook de kant belichten van de artsen. Deze schrijven dit niet zomaar voor. Mensen willen geen pijn hebben en deze artsen zijn er ook weer voor jou als je het wilt afbouwen als je beseft dat de pijn minder is maar de geestelijke verslaving er van ervoor in de plaats is gekomen. Mijn verhaal om een ander te helpen, kijken jullie mee?

Nieuwsuur, dinsdag 2 april om 22:00 uur op NPO2.