Ik ben geboren in 1979, dus nog heel even en ik ben 40 jaar jong. Laten we het jong noemen de grijze haren zeggen mij een ander verhaal. Ik het jaar 2000 kreeg ik mijn eerste kindje in mijn armen. Mijn allerliefste dochter, de tweede is een zoon dus dat kan ik best zeggen. Ik had geen idee wat me stond te wachten met moeders onderling.

Ik hou van Facebook en alle puber quotes die daarop worden gedeeld, vaak kan ik er vreselijk om lachen omdat er wel een kern van herkenbaarheid in zit maar gelukkig valt het bij ons in huis allemaal ontzettend mee. Ik volg meerder pagina’s over opvoeden en vaak in combinatie met dus die mij zo bekende pubers. Vooral dus voor de luchtigheid en de gezelligheid. Maar nu was er een artikel over Balanstrutjes. Balanstrutjes; het woord alleen al gingen mijn nekharen van overeind staan. Het schijnt in de running te zijn om het woord van het jaar te worden, ik had het nog niet eerder gehoord.

Een slimme meid is…

Ik ben opgegroeid op de middelbare school met de posters “een slimme meid is op haar toekomst voorbereid”. Het toppunt van de vrouwenemancipatie. We moesten met z’n allen vooral gaan werken en niet meer thuis blijven zitten met de kindjes. Want dat was ouderwets. Alleen maar naar school en verder leren. Liefst een zo’n hoog mogelijke opleiding want dat glazen plafond moest worden doorbroken. Nu is het natuurlijk zo dat het echt wel slim is om een opleiding te hebben. Je moet immers voor jezelf kunnen zorgen, afhankelijk zijn van een ander (lees: man) is natuurlijk nooit de allerslimste zet. Nu iets meer dan 25 jaar na de middelbare school lijkt het wel of we geheel de andere kant op dreigen te slaan.

Het aantal huwelijken wat eindigt in een scheiding is op een hoogte punt beland, waarmee ik niet wil zeggen dat in een ongelukkig huwelijk blijven zitten slim is want dat gebeurde in de tijd van onze oma’s natuurlijk ook heel vaak, maar het feit is wel dat eenderde van de huwelijken tegenwoordig eindigt in een scheiding volgens het CBS. Dat is best veel. Het is ook een bekend weetje dat als je allebei veel werkt, daarnaast nog de zorg hebt voor kinderen, een huishouden, ouders, zieke broers of zussen, misschien is een van jullie twee wel ziek, sporten, sociaal leven, en alle andere verplichten die komen bij het leven de druk aanzienlijk hoger wordt dan vroeger toen de man werkte en de vrouw het huis regelde. Ik weet het, dat is vreselijk ouderwets maar soms is oud zo slecht nog niet. En het kan natuurlijk ook andersom.

Ik ken ook gezinnen waarin de vrouw de carrière baan heeft en de man parttime werkt. Mijn echtgenoot had een hele goede baan als accountmanager maar werd daar niet gelukkig van, en doet nu vrijwilligerswerk in de zoektocht naar een baan waarin hij zich ook geestelijk kan vervullen. Ik werk zelf fulltime. Toen de kinderen klein waren had ik een parttime baan, geen veelzeggende baan maar het bracht iedere maand een vast inkomen en ik kon het doen onder schooltijd. Zodat ze maar 1 middag naar Opa toe gingen en ik er de rest van de week was.

Nu zijn ze inmiddels bijna 15 en 18 en heb ik mezelf omgeschoold tot gastouder. Dit doe ik 5 dagen in de week van 6:45 tot 18:30, dat zijn veel uurtjes in de week. Je word niet rijk van gastouder zijn, maar ik mag niet klagen en ik vind zelf dat ik de leukste baan van de wereld heb. Ongegeneerd knuffelen met babytjes, gezellig knutselen met de Bso-kindjes. En als kers op de taart als mijn eigen kinderen me nodig hebben ben ik altijd in de buurt. Mijn huishouden loopt ook gewoon door onder werktijden dus als ik vrij ben, ben ik ook echt vrij.

Balanstrutje

Ik heb zelf voor deze constructie gekozen. Maar in dat artikel wat ik dus pas voor ogen kreeg, kwam het er op neer dat de meisjes van tegenwoordig geen ambitie meer hebben. Jonge meiden vinden het belangrijk om naast hun werk ook een extra vrije dag te hebben om die naar eigen inzicht te besteden. Yoga, thee drinken met vrienden, lekker luieren op het strand. De eerder genoemde balanstrutjes. En dat mag natuurlijk niet, want hoe ga je het dan doen als je kinderen hebt en hoe kan je dan in hemelsnaam nog carrière maken? En dan ga ik mij dus afvragen wie bepaalt dat.

Als je in deze tijd nog tot de werkende groep van de bevolking hoort dan mag je tot eind 60, bijna 70 jaar werken. Realiseert iedereen zich wel hoe oud dat is. In mijn geval mijn vaders vader heeft de 50 niet gehaald zijn moeder was net in de 70, mijn moeders vader was 62 en haar moeder was 72. Dus als ik uitga van mijn oma’s dan mag ik als ik op mijn 68ste stop met werken nog een paar jaar genieten en dan is het klaar, mits ik niet net als 1 van mijn oma’s voor mijn 60ste als mijn eerste beroerte hebt gehad en er daarna nog een aantal volgen.

Leef je eigen leven

Ik geef dat soort meiden dus groot gelijk, er is namelijk meer in het leven dan een groot huis en een grote auto voor de deur. Er is meer dan economisch aanzien. Laten we eens bij het allerbelangrijkste beginnen, Jijzelf, gezond, chronisch ziek, single, in een relatie, maakt niet uit wat je situatie is, jij bent zelf belangrijk. En wat vind jij dan zelf belangrijk. Is dat wat de buren van je vinden, of wat de algemene mening van de maatschappij is?

Wil jij een carrièretijger zijn wees dan een carrièretijger, maar doe het met jouw passie. Wil je parttime werken, of een aantal maanden fulltime werken om daarna de wereld rond te reizen, doe het maar doe het vanuit jezelf. Wil jij fulltime moeder of vader zijn, de meest onderschatte baan ter wereld want tegenwoordig mag dat bijna niet meer, doe het en laat anderen denken wat ze willen. Want als we heel eerlijk zijn tegen elkaar is het vaak toch niet goed. Wij vrouwen zijn er een ster in om elkaar te veroordelen.

Ja, de moeder van Sem had weer kant en klare cupcakes want ja, die moet zonodig carrière maken, denken wij dat het Sem uitmaakt welke cakejes hij mee heeft, als hij maar wat meeneemt. En de moeder van Babs kan al dat schoonmaakwerk op school wel doen, want die werkt toch niet. Maar die heeft misschien wel haar handen vol aan al het werk dat ze al doet op school waar andere met een baan geen tijd voor hebben of de zorg voor de mensen om haar heen en misschien wil ze wel gewoon lekker op de bank zitten met een boek.

Emancipatie

Moeten wij echt van onze dochters verwachten dat zij elkaars keuzes respecteren als ze op social media zien hoe de moeders van nu met elkaar omgaan? De luizenmoeder was een groot succes op tv, en waarom? Omdat het uitvergroot hoe het er op heel veel schoolpleinen aan toe gaat. Mijn kinderen noemde het wel eens de moedermaffia, schijnt dat een meester die term een keer gebruikt heeft. En laten wij als ouders onze kinderen, dus niet alleen de dochters, leren dat er meer in het leven is dan economisch aanzien, dat het belangrijk is dat je wat voor elkaar doet. En niet alleen in je eigen gezin maar ook in jouw eigen gemeenschap.

Er zijn genoeg ouderen, chronisch zieken en soms gewoon de buurvrouw die behoefte hebben aan een praatje. En niet iedereen heeft die keuze daar ben ik me ook van bewust, want er moet ook gewoon gegeten worden, maar een kaartje in de bus van een eenzame buurman doet al wonderen. We hoeven niet allemaal de Nobelprijs van de vrede te winnen.

In het artikel stond ook dat je jezelf moet kunnen bedruipen mocht je er alleen voor komen te staan maar dat is natuurlijk voor iedereen anders. Je hoeft geen topsalaris te hebben om gelukkig te zijn. Onze oma’s hebben gestreden voor meer rechten, maar is dat recht dan echt dat je perse moet studeren en perse fulltime moet werken om carriére te maken of is dat recht juist dat we de keuze hebben om het te doen. De keuze om te kiezen tussen een carriére of thuisblijven of zelf wel carriére te maken en een man die parttime gaat werken. Of op welke manier jij het in wil richten. Want als het alleen maar inhoud dat je de emancipatie eer aan doet door fulltime te werken waar je misschien helemaal niet gelukkig van word en op je 30ste met een burnout thuis zit zijn we het doel dan niet voorbij gegaan.